پيش‌بيني طلاق عاطفي براساس انعطاف‌پذيري شناختي و معناي زندگي با ميانجي‌گري تعادل كار-زندگي

هدف از اين پژوهش پيش‌بيني طلاق عاطفي براساس انعطاف‌پذيري شناختي و معناي زندگي با ميانجي‌گري تعادل كار زندگي بود. روش پژوهش توصيفيهمبستگي از نوع تحليل مسير بود. جامعه آماري را زنان متأهلي كه در سه ماه اخير (اسفند سال 1396 و فروردين و ارديبهشت 1397) به خانه‌هاي سلامت مناطق 1 و 7 شهر تهران مراجعه lrm; كرده بودند، تشكيل داد كه از اين بين با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس تعداد 290 نفر انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از مقياس طلاق عاطفي گاتمن (GEDS)، سياهه انعطاف‌پذيري شناختي (CFI)، پرسشنامه معناي زندگي (MLQ) و پرسشنامه تعادل كار زندگي (WLB) جمع آوري گرديد. تحليل داده‌ها با روش‌هاي آماري توصيفي و مقدماتي مختلف (يعني فراواني، ميانگين، انحراف معيار، همبستگي پيرسون) و تحليل مسير با استفاده از نرم‌افزارهاي 24_SPSS و 24_Amos انجام شد. نتايج نشان دادند كه مدل پيشنهادي با يك اصلاح و حذف مسير غيرمعني‌دار معناي زندگي به تعادل كار زندگي برازش خوبي با داده ها برخوردار است (0.05p ) و انعطاف‌پذيري شناختي، معناي زندگي و تعادل كار زندگي با طلاق عاطفي زنان متأهل ارتباط منفي و معني داري دارند (0.01p ). در اين ميان مسيرهاي مستقيم انعطاف‌پذيري شناختي، معناي زندگي و تعادل كارزندگي به طلاق عاطفي و مسير مستقيم انعطاف‌پذيري شناختي به تعادل كار زندگي معني دار بود (0.01 p) ولي مسير مستقيم معناي زندگي به تعادل كار زندگي معني دار نبود (0.05 p). همچنين مسيرهاي غيرمستقيم انعطاف‌پذيري شناختي و معناي زندگي به طلاق عاطفي زنان متأهل با ميانجي‌گري تعادل كار زندگي معني‌دار بود (0.01 p).