تحليل اثر سرمايه اجتماعي بر توسعه پايدار زيست‌محيطي شهر مرزي بوشهر

يكي از مسائل عمده شهر مرزي بوشهر، مسئله محيط‌زيست و تخريب آن توسط ساكنين و گردشگران است. لذا مقاله به تحليل اثرات سرمايه اجتماعي و شاخص‌هاي آن بر توسعه پايدار زيست‌محيطي مي‌پردازد. روش تحقيق، پيمايشي بوده و جامعه آماري جوانان 18 تا 39 ساله شهر مرزي بوشهراست. شيوه نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي است و حجم نمونه 384 نفر مي‌باشد. پرسشنامه محقق ساخته، داراي اعتبار صوري بوده و ضريب كرونباخ پايداري زيست‌محيطي 0.773 و سرمايه اجتماعي 0.892 است كه از پايايي لازم برخوردارند. يافته‌ها نشان داد ميانگين پايداري زيست‌محيطي نسبتاً بالا بوده است. پايداري زيست‌محيطي در بين 32.9 درصد از جوانان در حد كم، 29.4 درصد متوسط و 37.7 درصد در حد زياد بوده است. بين سرمايه اجتماعي و پايداري زيست‌محيطي رابطه مثبت و مستقيم وجود دارد. ضريب همبستگي پيرسون بين برابر با 0.237 است. پايداري زيست‌محيطي داراي سه بعد بوده كه رابطه آن‌ها با سرمايه اجتماعي مثبت و معنادار مي‌باشد. سرمايه اجتماعي با بعد حفاظت از محيط‌زيست بالاترين (0.282) و بعد نحوه بازيافت كمترين همبستگي (0.155) را دارد. پس هر چه سرمايه اجتماعي بيشتر شود، ميزان پايداري زيست‌محيطي افزايش مي‌يابد و برعكس هر چه سرمايه اجتماعي كمتر شود، ميزان پايداري زيست‌محيطي كاهش مي‌يابد. ابعاد سرمايه اجتماعي، حدود 14.1 درصد از واريانس پايداري زيست‌محيطي را تبيين مي‌كنند. بالاترين تأثير مستقيم را به ترتيب انسجام اجتماعي و روابط اجتماعي و بالاترين تأثير غيرمستقيم را مشاركت اجتماعي و بالاترين تأثير كل را نيز انسجام اجتماعي بر روي ميزان پايداري زيست‌محيطي دارند. بالا بردن ميزان سرمايه اجتماعي و ابعاد و مؤلفه‌هاي آن در پايداري زيست‌محيطي و نگرش افراد نسبت به محيط‌زيست شهري و توسعه زيست‌محيطي شهر مرزي بوشهر اثرگذار مي‌باشد.