طراحي و اثربخشي بسته آموزشي مبتني بر فعاليت افزايش يافته شناختي، هيجاني و عصبي_عضلاني در افسردگي سالمندان مبتلا به اختلال شناختي خفيف آسايشگاه سالمندان و معلولين كهريزك تهران

مقدمه: در اين پژوهش به ﺑﺮرﺳﯽ اثربخشي بسته آموزشي مبتني بر فعاليت افزايش يافته شناختي، هيجاني و عصبي_عضلاني در افسردگي سالمندان مبتلا به اختلال شناختي خفيف پرداخته شد. روش كار: اين مطالعه با طرح پيش‌ آزمون، پس ‌آزمون و گروه كنترل اجرا شد. 30 سالمند مبتلا به اختلال شناختي خفيف ساكن آسايشگاه سالمندان كهريزك با داشتن ملاك ‌هاي ورود به مطالعه با روش نمونه ‌گيري تصادفي ساده انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل جاي داده شدند. ﺷﺮﮐﺖﮐﻨﻨﺪﮔﺎن ﭘﺮﺳشنامه ﻣﻌﺎيﻨﻪ ﻣﺨﺘﺼﺮ وﺿﻌﯿﺖ رواﻧﯽ، افسردگي، انزواي اجتماعي را ﺗﮑﻤﯿﻞ ﮐﺮدﻧﺪ. برنامه بازتواني در 18 ﺟﻠﺴﻪ يﮏ ﺳﺎﻋﺘﻪ، ﻃﯽ ﻫﺸﺖ ﻫﻔﺘﻪ و دو ﺗﺎ ﺳﻪ ﺑﺎر در ﻫﻔﺘﻪ اﺟﺮا شد. دادهﻫﺎ ﺑﺎ ﻣﺪل ﺗﺤﻠﯿﻞ كوواريانس ﺗﺤﻠﯿﻞ ﺷﺪﻧﺪ. ياﻓﺘﻪﻫﺎ: يﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﺣﺎﮐﯽ از آن ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺮوه آزﻣﺎيﺶ ﭘﺲ از دريﺎﻓﺖ ﻣﺪاﺧﻠﻪ ﺑﺎزﺗﻮاﻧﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ، در ﻣﻘﺎيﺴﻪ ﺑﺎ ﮔﺮوه ﮐﻨﺘﺮل، ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻤﺮات ﻣﻌﺎيﻨﻪ وضعيت رواني (F=24.30, P 0.01)، ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻨﺎدار عملكرد شناختي مطلوب تر؛ ﻧﻤﺮات افسردگي (F=17.67, P 0.01)، ميزان افسردگي كمتر؛ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻤﺮات انزواي اجتماعي (F=25.58, P 0.01)، انزواي اجتماعي كمتر داشتند. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: ﻧﺘﺎيﺞ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ نشان داد كه بسته آموزشي طراحي شده در بهبود عملكرد شناختي، كاهش افسردگي و انزواي اجتماعي ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ اختلال شناختي خفيف موثر است. همچنين مربع ايتاي جزئي (اندازه اثر) براي تأثير متغير مستقل در متغير وابسته برابر 0.524 است كه نشان مي ‌دهد 52 درصد تغييرات در متغير وابسته توسط متغير مستقل تبيين مي ‌شود. يعني آموزش مبتني بر فعاليت افزايش يافته شناختي، هيجاني و عصبي عضلاني توانسته است 52 درصد در عملكرد روزانه سالمندان تأثيرگذار باشد. بنابراين؛ بسته آموزشي طراحي شده احتمالا مي تواند به صورت نرم‌ افزاري كه اثر تركيبي متغيرهاي اين پژوهش را در بر مي گيرد، طراحي گردد و افراد بيشتري تحت درمان با اين بسته قرار گيرند.