مناسبات دولت و جامعه مصر در عصر جهاني‌شدن از 1980 تا 2010

تا قبل از انقلاب 2011، پژوهشگران مناسبات دولت و جامعه مصر را در عصر جهاني‌شدن تهي از تأثير‌گذاري ارزيابي مي‌كردند و هرگونه تغيير و تحول را غير‌ممكن مي دانستند، اما جنبش هاي مردمي در خاورميانه و سقوط آسان حكومت‌ها نشان داد، رابطه دولت و جامعه منفعلانه نبوده است. اين پژوهش با تمركز بر اين پرسش‌ها كه «چرا و چگونه رابطه دولت ـ جامعه در مصر كه بر هژموني اقتدارگرايي مبتني بوده است، دچار گسست و بحران شد؟ و نيز نحوه مواجهه دولت با تغيير و تحول جامعه مدني چگونه بوده است؟» مي‌كوشد روابط دولت و جامعه را بازبيني كند. يافته هاي پژوهش نشان مي دهد، اگرچه نحوه مواجهه دولت با جهاني شدن ناقص و تقليل‌گرايانه بوده است، اما كاهش كنترل دولت بر اقتصاد، كاهش خدمات به جامعه و افزايش بحران‌هاي نابرابري، شكاف طبقاتي، بيكاري و تورم را سبب شده است. از‌ دست‌رفتن عوامل هژموني دولت به پيدايش سوژه‌هاي سياسي ناراضي و طغيان گر منجر شد و دولت در برابر اين وضعيت بر كاركردهاي سركوب‌گرايانه، غيرايدئولوژيك و غيردموكراتيك خود اصرار ورزيد. دولت با ضعف در بازتوليد قدرت خود در جامعه مدني و ناتواني در درك تغيير شاكله حسي و رفتاري سوژه در مواجهه با جنبش آني مردم شكست خورد و نيروهاي اجتماعي ـ سياسي جامعه با كمك امكانات رسانه اي جديد، حكومت را بركنار كردند.