نقش واسطه اي خودكارآمدي در مدل ساختاري سرسختي خانواده بر اساس انعطاف پذيري خانواده

زمينه و هدف: اين پژوهش با هدف بررسي نقش واسطه‌اي خودكارآمدي در مدل ساختاري سرسختي خانواده بر اساس انعطاف‌پذيري خانواده به مرحله اجرا در آمد. روش: روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش كليه دانشجويان متاهل دانشگاه‌هاي شهر سنندج در سال تحصيلي 1397-1396 بودند. حجم نمونه 500 نفر از اين‏ افراد بر اساس بر طبق مدل كلاين(2016) و به شيوه نمونه‏گيري غيرتصادفي در دسترس انتخاب‌ و به مقياس باورهاي خودكارآمدي عموم( شوارتز و جروسلم،1992)، پرسشنامه سرسختي خانواده(مك كوبين و همكاران، 1996) و پرسشنامه انعطاف‌پذيري خانواده(شاكري، 1382) پاسخ دادند. داده‌ها با ضريب همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري و با استفاده از نرم افزارهاي SPSS و AMOS تحليل شد.يافته‌ها: نتايج نشان داد كه انعطاف‌پذيري خانواده و خودكارآمدي بر سرسختي خانواده تاثير مستقيم دارند(0.01 P). همچنين بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، مدل اصلاح شده از برازش مطلوبي برخوردار بود(RMSEA=0/049, GFI=0/938, IFI=0/946 و 0.05 Pvalue) و تاثير غيرمستقيم انعطاف‌پذيري خانواده نيز از طريق نقش واسطه‌اي خودكارآمدي بر سرسختي خانواده معنادار بود.نتيجه‌گيري: مدل ارزيابي شده از برازندگي مطلوبي برخوردار است و گام مهمي در جهت شناخت عوامل مؤثر بر سرسختي خانواده دانشجويان متاهل است.