كليدواژه :
نماز , قصر , تمام , نماز شكسته , مقيم عشره , صحت , موسي بن عمر
چكيده فارسي :
در همه مواردي كه وظيفه مكلف، خواندن نماز به صورت چهار ركعتي است، ولي نماز را به صورت شكسته مي‌خواند، چه جاهل به حكم يا موضوع و يا ناسي و يا عالم عامد باشد، نمازش باطل است. لكن برخي معتقدند كه اين حكم، يك استثنا دارد و آن كسي است كه قصد اقامه ده روز در محلي را مي‌كند. بنابراين اگر مقيم عشره از روي جهل به حكم به جاي اينكه نماز را تمام بخواند، به صورت قصر به جا آورد، برخي از فقها معتقدند كه نماز وي صحيح است. نگارنده مقاله نيز با بررسي ابعاد موضوع و استقصاء اقوالي ذيلِ استثناي مذكور و به تبعيت از برخي فقها، معتقد به صحت نماز بوده، بر اين باور است كه نيازي به اعاده نماز در وقت و قضاي آن در خارج از وقت نيست. دلايل قول به صحت نماز، دو روايت است كه روايت دوم به رغم صحت اسانيد آن، واجد سه اشكال مي‌باشد. لكن نويسنده با رد اشكالات روايت اول، معتقد به صحت نماز بوده و آن را مخصص حكم فوق مي‌داند.
چكيده لاتين :
In all cases where the mukallaf (obligee, obligator)’s duty is saying the prayer (offering prayers) in four rak''ats, but the mukallaf says the prayer qaṣr (offering prayers), (Shortened, Qaṣr Prayer (Arabic: صَلاةُ القَصر), whether he is ignorant of the law (Arabic: الجاهل بالحكم) or the facts (Arabic: الجاهل بالموضوع) or the forgetful (Nasi, forgetting, Arabic: الناسي) or the intentional conscious (Informed and aware, Arabic: العالم العامد), his prayer is void. But some believe that there is an exception to this rule and that is the person who intends to stay in an area for ten days; therefore, if the resident who intends ten days to stay, out of ignorance, performs the prayer in the form of a qaṣr instead of praying it completely, some jurists believe that his prayer is correct. The author of the article also believes in the validity of prayer by examining the dimensions of the subject and finding statements below the above-mentioned exception and following some jurists, and believes that there is no need to repeat the prayer in time and qaḍā out of time. The reasons for quoting (the opinion of) the correctness (validity) of prayer are two narrations that the second narration, despite the authenticity of the document and its evidence, has three problems. However, by rejecting the defects of the first narration'' problems, the author believes in the validity of the prayer and considers it as specification of the above ruling.
