اكوفمينيسم و واسازي قصّه‌هاي عاميانه در تحليل رمان تنيده در هزار توي زمان

Ecofeminism and Deconstruction of Folk Tales in the Analysis of the Novel Intertwined with Convoluted Time

اكوفمينيسم با مطالعة پيوند ميان زن و طبيعت، بر اين نگره تأكيد دارد كه در متون، زنان با طبيعت و مردان با فرهنگ همسان پنداشته شده ­اند و به دوگانگي حاصل از اين بينش كه زنان را در ارتباط با تن و احساس و مردان را در ارتباط با عقل و منطق مي­دانند، اشاره دارند. در اين پژوهش به روش تحليل محتواي كيفي با رويكرد توصيفي و تحليلي و از منظر اكوفمينيسم، رمان تنيده در هزار توي زمان نقد و بررسي شده است. نتيجة حاصل از اين پژوهش نشان مي­دهد كه در اين رمان رابطة دوسويه ­اي بين بهره ­برداري از طبيعت و زن وجود دارد. زن، زمين است. با آسيب يا كشتن زن، زمين خشك مي­شود و آباداني از بين مي­رود. طبيعت زنانه ­وار به تصوير كشيده مي­شود. شخصيت خان دايي در رمان، همچون اژدهاي خشكسالي در قصه ­هاي عاميانه، مسبّب مرگ و آسيب به زنان و خشكي و تباهي زمين مي­ شود. نويسنده با نگاهي واسازانه و گذار از خوانش مردسالار، زن را ناجي نشان مي­دهد كه بر كليشه ­هاي رايج پيروز مي­شود و اژدهاي خشكسالي را شكست مي­دهد و در شكل تمثيلي ويراني خانة مادر بزرگ، اين مفهوم نشان داده مي ­شود.

Accounting for the association between woman and nature, ecofeminism accentuates the view that in the texts, women are equated with nature and men with culture, and denotes the dichotomy derived from the view that women betoken body and emotion and that men signify reason and logic. Accordingly, this investigation endeavors to scrutinize the novel, "Intertwined with Convoluted Time," from the perspective of ecofeminism via the qualitative content analysis with a descriptive and analytical focus. The findings elucidate that there is a reciprocal relationship between the exploitation of nature and women in this novel. Woman is the earth; by devastating or murdering a woman, the land is desiccated and prosperity is wrecked. Nature is womanly portrayed. Khan Dai's character in the novel, like the drought dragon in the folk tales, prompts death and harm to women as well as drought and destruction to the earth. Through a deconstructive viewpoint and a scrutiny from a patriarchal benchmark, the author delineates a woman as an emancipator, who vanquishes prevalent stereotypes and triumphs over the drought dragon, illustrated in the allegorical destruction of her grandmother's house.