هم‌سنجي اثربخشي بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني بر شايستگي اجتماعي هيجاني كودكان ناشنوا

Comparing the Effect of Gestalt Play Therapy and Lego Therapy on the Socio-Emotional Competence in Deaf Children

هدف: اين پژوهش با هدف مقايسه اثربخشي بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني بر شايستگي اجتماعي هيجاني در كودكان ناشنوا انجام شد. روش: پژوهش حاضر، يك مطالعه­ شبه‌آزمايشي با طرح پيش­آزمون، پس­آزمون و گروه كنترل بود. نمونه آماري اين پژوهش شامل 42 نفر از كودكان ناشنواي 4 تا 6 ساله مي‌شد كه به روش نمونه‌گيري در دسترس از مركز توانبخشي مادر و كودك آوا در شهر اصفهان انتخاب شدند و به روش تصادفي به دو گروه آزمايش و يك گروه كنترل 14 نفري اختصاص يافتند. يكي از گروه­هاي آزمايش در برنامه­ بازي‌‌درماني گشتالتي در 8 جلسه­ (يك بار در هفته­، هر جلسه 45 دقيقه) و گروه آزمايش بعدي در برنامه­ لگو درماني در 10 جلسه­ (يك بار در هفته­، هر جلسه 35 تا 40 دقيقه­) شركت كردند در حالي كه گروه كنترل در اين برنامه­ها شركت نكرده و در برنامه رايج مركز شركت داشتند. شركت كنندگان با استفاده از مقياس شايستگي اجتماعي هيجاني (2013) ارزيابي شدند. داده­ها با استفاده از تحليل كوواريانس تك­متغيري و چندمتغيري تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني بر شايستگي اجتماعي هيجاني در كودكان ناشنوا تاثير مثبت و معناداري داشت (0/001> P). علاوه بر اين، نتايج مقايسه اين دو نوع بازي درماني نشان داد كه بين ميزان اثربخشي بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني بر شايستگي اجتماعي هيجاني در كودكان ناشنوا تفاوت معناداري وجود نداشت (0/05 > P). نتيجه‌گيري: بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني منجر به بهبود شايستگي اجتماعي هيجاني در اين كودكان شد. يافته‌هاي پژوهش حاضر پيشنهاد مي‌كند كه بازي‌‌درماني گشتالتي و لگو درماني پيامدهاي مثبت و موثري براي كودكان ناشنوا دارد.

Objective: The aim of this research was to compare the impact of Gestalt Play Therapy (GPT) and Lego Therapy (LT) on the socio-emotional competence in deaf children. Methods: The present research was a quasi-experimental study with pre-test, posttest design and control group. The sample comprised of 42 deaf children aged 4-6 years, who were selected by convenient sampling method from the Ava Rehabilitation Center for Mother and Child with hearing loss in Isfahan. They were randomly assigned into two experimental groups and one control group. Each group consisted of 14 deaf children. Out of two experimental groups, one group participated in GPT in 8 sessions (once weekly; each lasted for 45 minutes) and the other participated in LT in 10 sessions (once weekly; each lasted for 35-40 minutes), while the control group did not participate in these programs and participated in the common program of the center. Social-emotional Assets and Resiliency Scale (2013) was used for assessment of all subjects. The data were analyses by univariate and multivariate analysis of covariance. Results: The findings indicated that both GPT and LT had a positive and significant effect on the socio-emotional competence in deaf children (P < 0.001). There was no significant difference between the effect of the two approach in terms of socio-emotional competence in deaf children (P > 0.05). Conclusion: The GPT and LT led to the improvement of socio-emotional competence in deaf children. It is suggested that GPT and LT be used to improve the emotional and social competence of other children with special needs.