در جستجوي مباني يك نظريه اخلاقي؛ بازخواني روايات جابر جُعفي

در روايات جابر بن يزيد جُعفي، صحابي صادقين، توجه گسترده‌اي به مضامين اخلاقي مي‌توان ديد؛ رواياتي كه از ميان مسموعات گسترده‌اش براي انتقال به ديگران برگزيده شده و بينش‌هاي اخلاقي خود را نيز در آنها بازتابيده است. اگر بتوانيم راهي براي بازخواني نگرش‌هاي اخلاقي او با مرور اين روايت‌ها بيابيم، گامي فراسوي بازشناسي تاريخ مكاتب اخلاقي در جهان اسلام برداشته‌ايم. افزون‌براين، تحليل انديشه‌هاي اخلاقي جابر مي‌تواند به اصلاح درك‌ها از نقش اصحاب ائمه در شكل‌گيري گفتمان‌هاي فكري سده‌هاي متقدم اسلامي بينجامد. نيز، با توجه به قرابت ويژه جابر به امام باقر و جايگاه او در جمع شاگردان امام، شناخت نگرش‌هاي اخلاقي او مي‌تواند ما را به درك بهتر انديشه اخلاقي امام برساند. مطالعه كنوني، كوششي آغازين براي تحقق همين منظور است. در اين پژوهش سعي شده تا با مفروض گرفتن وحدت و انسجام دروني اين روايت‌ها كه در آثار مختلف پراكنده‌اند، مبناهاي كلي و كلان راوي و مروّج آن‌ها شناخته شود.