اولويت‌بندي عوامل مؤثر در تصادفات راه‌هاي روستايي استان گيلان مبتني بر تحليل عاملي اكتشافي و مدل رگرسيون لجستيك

امروزه درك عوامل مؤثر در تصادفات خصوصاً در راههاي روستايي امري ضروري است. در اين مطالعه به‌منظور تعيين مؤثرترين عامل بروز تصادفات، تحليل و مدل‌سازي عوامل مؤثر در راههاي روستايي استان گيلان در سالهاي 1392 تا 1397 انجام شده است. ابتدا از تحليل فراواني براي ارزيابي متغيرها و فراواني آن‌ها استفاده شد. سپس از آزمون فريدمن براي اولويت‌بندي عوامل و از تحليل عاملي اكتشافي براي تعيين مؤثرترين عامل در بروز تصادفات وسايل نقليه استفاده شد. درنهايت براي پيش‌بيني احتمال وقوع تصادفات از مدل رگرسيون لجستيك چندگانه استفاده شد. بر اساس نتايج آزمون فريدمن، وضع آبوهوا، شرايط سطح راه و نوع تصادف وسيله نقليه به ترتيب عامل‌هاي اول تا سوم مؤثر در تصادفات شناسايي شدند. تحليل عاملي اكتشافي نشان داد كه پنج عامل به‌عنوان اصليترين عوامل در تصادفات نقش دارند كه متغيرهاي وضع آبوهوا و شرايط سطح راه تحت عنوان عامل محيطي به‌عنوان اولين عامل مؤثر در تصادفات شناخته شدند. همچنين مدل رگرسيون لجستيك چندگانه با داشتن دقت بيشتر در پيشبيني شدت تصادفات (84.7 درصد) نشان داد كه هواي ابري، سطح راه خشك و سطح راه خيس به ترتيب بيشترين تأثير را در رخداد تصادفات داشتند. نتايج مربوط به تحليل حساسيت تصادفات نيز نشان داده است كه رگرسيون لجستيك (با مساحت زير نمودار 0.932) نسبت به تحليل عاملي (با مساحت زير نمودار 0.849) دقت بسيار بالاتري داشته كه اين قدرت بالاي اين مدل را در پيش‌بيني و ارزيابي شدت تصادفات نشان ميدهد.