رهيافتي به آموزش حفظ ميراث فرهنگي به عنوان ركن توسعه پايدار، به كودكان 9 تا 12 سال

Approach to Preserve Cultural Heritage Education as a Sustainable Development Pillar for Children 9 to 12 Years

كشور ايران داراي فرهنگي غني با پيشينه ي تاريخي و عميق است كه وظيفه پاسداري و حفاظت از آن علاوه بر سازمان ها و نهادهاي دولتي به دوش تك تك ايرانيان است. اين ميراث سينه به سينه به ارث رسيده است و بايد از كودك تا بزرگ سال در حفظ اين گنجينه گران بها كوشا بود. از اين ميان كودكان به عنوان راويان سال هاي آينده نيازمند آشنايي بيشتر با اصالت خود و نياكانشان هستند، بنابراين آشنا كردن آن ها با ميراث فرهنگي گامي مهم و ارزشمند جهت آشنايي آن ها با ميراث كهن سرزمين است. از آن جا كه آموزش از اركان اصلي توسعه فرهنگي پايدار است، ضرورت دارد كه راه هاي آموزش ب ه كودكا ن ر ا شناسايي كني م و هوشمندانه راه مناسب جهت برقراري ارتباطي عميق ميان كودكان و تاريخ به كار بسته شود تا بتوان همياراني را براي ميراث گران بهاي كشور تربيت نمود. اين مقاله تلاش دارد با رويكردي توصيفي – تحليلي به تعريفي از ميراث فرهنگي بپردازد و اهميت حفظ اين ميراث ارزشمند را بررسي نمايد و همچنين به بررسي نقش كودكان در حفظ ميراث گران بها و راه هاي آموزشي مؤثر به آن ها در اين راه بپردازد. با توجه به ماهيت تحقيق، از روش تحقيق كيفي با نمونه گيري هدفمند استفاده شده است و از تكنيك هاي گردآوري داده ها از طريق مطالب كتابخانه اي، پرسشنامه و مصاحبه بهره گرفته شده است. نتايج حاصل از تحقيق بيانگر اين است كه ميراث فرهنگي دستاوردهايي از نياكان است كه هويت جامعه را مي سازد و براي نهادينه كردن فرهنگ حفاظت از اين ميراث گران بها، كودكان سهم بيشتري خواهند داشت چراكه آن ها سرمايه داران آينده هستند و باتربيت كودكان در اين زمينه مي توان افراد مرتبط با آن ها را نيز در اجراي اين امر مهم سهيم نمود و با شناساندن هرچه بيشتر اين ميراث گران بها و ارزش وجودي آن ها به كودكان، مي توان پاسداراني وفادار را جهت حفظ اين دستاوردها تربيت نمود.

Iran cultural and historical background as valuable heritages should be preserved by all Iranians. This responsibility should be educated from childhood as a significant duty to all people. Children as next years’ narrators need to be more familiar with ancestors and their originality. Thus, familiarize them with precious cultural heritage, through in depth communication establishment between children and history, is an important step towards creating aware generation to recognize and preserve the heritage. This article tries to achieve the cultural heritage definition via descriptive-analysis approach and investigate the role of children in precious heritage preservation through effective educative ways. According to the research nature, data collection is fulfilled through library documents, questionnaires and interviews by qualitative research method with purposive sampling. The results show that cultural heritage are ancestors’ achievements that creates community identity and children have a greater share in society to establish the preservation culture of heritage, because they are future Inheritors.