اثربخشي قصه‌درماني بر تاب‌آوري و تنظيم شناختي هيجان دانش‌آموزان نابينا

Effectiveness of therapeutic storytelling on resilience and cognitive emotion regulation children with visual impairment

زمينه و هدف براي مقابله با مشكلات ناشي از آسيب هاي بينايي از جمله استرس، سرخوردگي و ساير مشكلاتروان شناختي و سازگاري اجتماعي و فردي، نياز به تا ب آوري و تنظيم شناختي هيجاني است. بنابراين، هدف از پژوهشحاضر، تاثير آموزش قصه درماني بر تا ب آوري و تنظيم شناختي هيجاني دانش آموزان نابينا بود. روش اين پژوهش از نوع روش نيمه آزمايشي همراه با پيش آزمون و پس آزمون با گروه آزمايشي و گروه گواه انجام گرفت.جامعه آماري مطالعه حاضر، شامل دانش آموزان مجتمع آموزشي نابينايان نرجس شهر تهران در سال 1399 - 1398 بود.30 نفر از افراد واجد شرايط به روش نمونه گيري هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در گروه كنترل 15 نفر و گروه آزمايشي 15 نفر جايگزين شدند. گروه آزمايشي 10 جلسه قصه درماني را به صورت گروهي دريافت نمودند و گروه كنترل،مداخله اي دريافت نكردند. در اين پژوهش، براي جمع آوري داده ها، از مقياس تاب آوري كانر و ديويدسون 2003 وتنظيم شناختي هيجاني گارنفسكي و كرايج 200 6 استفاده شد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از نرم افزار spss 20 استفاده گرديد. براي تحليل داده هاي پژوهش از تحليل كواريانس چندمتغيره استفاده شد. مقادير احتمال كمتر از 05/ 0 از نظر آماري معنادار در نظر گرفته شد. يافته ها نتايج داده هاي پژوهش نشان داد كه قصه درماني در افزايش تاب آوري كل ، شايستگي فردي، اعتماد به غرايز فردي و تحمل عاطفه منفي، پذيرش و تغيير در روابط، كنترل، تاثيرات معنوي موثر است 05/ p> 0 . همچنين، نتايج پژوهش بيانگر آن بود كه قصه درماني در افزايش تنظيم شناختي هيجاني كل ، توجه مثبت مجدد، متمركز بر برنامه ريزي،بازنگري و ارزيابي مجدد به صورت مثبت و در كاهش ابعادي چون خود را مقصر دانستن، نشخوار فكري، تحت نظر قرار دادن،فاجعه آميز تلقي كردن و مقصر دانستن ديگران اثربخش بود 05/ p> 0 نتيجه گيري براساس يافته هاي به دست آمده مي توان گفت، قصه درماني روش كارآمدي در بهبود تاب آوري و بهبود تنظيم شناختي هيجاني در دانش آموزان نابينا بود.

Background and Purpose: To deal with the problems caused by visual impairments such as stress, frustration and other psychological problems and social and individual adjustment, cognitive emotion regulation is needed.Therefore, the aim of the present study was to investigate the effectivness of story therapy training on the cognitive emotion regulation of blind students. Method: This research was a quasi-experimental method with pre-test and post-test with experimental and control groups. The statistical population of the present study included blind students of the blind school in Tehran in 2019-2020 Thirty eligible individuals were selected by purposive sampling method and randomly assigned to the control group (n = 15) and the experimental group (n = 15). The experimental group received 10 sessions of story therapy as a group and the control group did not receive any intervention. In this study, the Connor and Davidson Resilience Scale (2003) and the Garnfsky & Craig (2006) cognitive emotion regulation were used to collect data. SPSS 20 software was used to analyze the data. Multivariate analysis of covariance was used to analyze the research data. Probability values less than 0.05 were considered statistically significant. Results: The results of research data showed that story therapy is effective in increasing resiliency (total), individual competence, trust in individual instincts and tolerance of negative emotions, acceptance and change in relationships, control, spiritual effects (p <0.05). Also, the results of the study showed that story therapy in reducing self-blame, rumination, monitoring,catastrophizing and blaming others and in increasing cognitive emotion regulation (total) positive re-attention, focused on planning, review and reassessment was positively effective (p <0.05). Conclusion: Based on the findings, it can be said that story therapy is an effective method in improving resiliency and in improving cognitive emotion on blind students.