كليدواژه :
اﺷﺪاء , ﻛﺎﻓﺮان , ﺧﺸﻮﻧﺖ در اﺳﻼم , آﻳﻪ 29 ﻓﺘﺢ , ﺻﻼﺑﺖ , آيه أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ
چكيده فارسي :
يكي از برداشتهاي رايج از عبارت قرآني «أَشِدَّاء عَلَى الْكُفَّارِ» كه متكي به نگاه‌هاي برخي مفسران است، تعبير به خشونت، بي‌رحمي، قساوت و ... در برابر كفار است. اين برداشت مي‌تواند منجر به تجويز رفتارهاي خشونت آميزي شود كه مستند به قرآن تلقي مي‌شوند، در حالي كه پذيرش تجويز خشونت ورزي نسبت به غير هم كيش آسان نيست و نياز به بررسي جدي دارد. اين مقاله ضمن بررسي تفاسيري از قرون مختلف به تحليل انتقادي اين برداشت پرداخته و در نهايت با تكيه بر واكاوي واژگاني و ساير دلالت‌هاي قرآني و عقلي به دنبال ارائه تفسيري راهگشا براي اين آيه است. واكاوي اين واژه و نيز لغات متشابه آن نشان مي‌دهد كه «شدة» با لغاتي كه بار خشونتي دارند هيچ اشتراك معنايي ندارد. به علاوه در نقد برداشت مذكور، دلايل قرآني و كلامي نيز مي‌توان ارائه داد، از جمله توصيفات قرآن دربارۀ پيامبر و صلح طلبي او، ويژگي جهاني بودن دين اسلام و نيز استلزام تعامل با كفار به هدف هدايتگري. حاصل اين بررسي‌ها ما را به تفسيري صحيح‌تر رهنمون مي‌كند. واژه «شدۀ» به معناي صلابت و اعم از آن است. مومنان در برابر كافران استوار و نفوذناپذيرند. اين معنا با مقاوم بودن سازگار است و نه مهاجم‌بودن. اين معنا با مثلي از انجيل كه در ادامه آيه آمده نيز هماهنگ است. دانه‌اي كه جوانه مي‌زند و قوت و كثرت و بالندگي آن موجب شگفتي كشاورز مي‌شود. اين مطلب وقتي با مفهوم «اشداء علي‌الكفار» پيوند مي‌خورد، استحكام، صلابت و نفوذ‌ناپذير‌بودن مومنان را بهتر تفسير مي‌كند.
چكيده لاتين :
Among the common interpretations of the Qur’anic phrase “Ashiddā’ ‘ala al-Kuffār”, which relies on the views of some commentators, is “to use violence, atrocity, cruelty, etc. against the infidels”. This perception can lead to prescribing violent behaviors documented by the Qur’an, while accepting prescribing violence to non-believers is not easy and needs serious consideration. This article, by studying the interpretations in different centuries, critically analyzes such reading and finally, by relying on lexical analysis and other Qur’anic and rational implications, seeks to provide an accurate interpretation for the verse. Analyzing the word “shidda” and similar words indicates that it shares no common meaning with the words that bear violence-related concepts. In addition, Qur’anic and theological evidence may be used to criticize the views of the commentators, including the descriptions of the Prophet in the Qur’an and his pacifism, the universality of Islam, and the necessity of interacting with infidels for the purpose of guidance. The result of reviewing such matters will lead to a more correct interpretation. Consequently, the word “Ashiddā’” is defined as “stability” and beyond; Believers are steadfast, strong and impermeable against disbelievers, meaning that they are resistant, not aggressive. This interpretation is also consistent with the content of the rest of the verse, which is a parable mentioned in the Bible: a seed that sprouts and its strength, exuberance, and growth amazes the farmer. If this meaning is conjoined to the concept of “Ashiddā’ ‘ala al-Kuffār”, it can explain better the stability, resistance and impermeability of the believers.
