بررسي تاثير افزايش مصرف آب روي ميزان ترشح بزاق تحريكي و غيرتحريكي در سنين مختلف (مطالعه تجربي)

سابقه و هدف: با توجه به تاثير حجم آب بدن روي توليد بزاق، به نظر م يرسد نوشيدن آب مي تواند به عنوان درمان يا تسكين در بيماراني كه داراي مشكلات ترشح بزاق هستند، كمك كننده باشد. اين مطالعه با هدف بررسي ميزان تاثير افزايش مصرف آب بر ميزان ترشح بزاق با استفاده از اندازه گيري بزاق انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه 60 نفر در دو گروه سني 20 تا 25 سال و 50 تا 55 سال براي بررسي تاثير نوشيدن آب انتخاب شدند. سنجش ميزان ترشح بزاق افرادبا اندازه گيري تفاوت وزن گازهاي استريل پيش و پس از قرار گرفتن در دهان افراد انجام شد. ابتدا ميزان ترشح بزاق پايه افراد اندازه گيري شد، سپس از شركت كنندگانخواسته شد 6/ 1 ليتر آب را با استفاده از ليواني با حجم 200cc هر 15 دقيقه يك بار در كمتر از دو ساعت بنوشند. در اندازه گيري بزاق افراد، هر گاز 90 ثانيه در دهانفرد باقي مي ماند. ابتدا بدون هيچ تحريك در اين مدت ميزان ترشح بزاق فرد پس از نوشيدن آب اندازه گيري شد. سپس دوباره با تحريك ترشح بزاق با جويدن و بوي سركه اندازه گيري بزاق انجام شد. مراحل بيان شده شده دوباره پس از دو ساعت تكرار شده و نتايح به دست آمده ثبت شد. براي مقايسه ميزان بزاق از آزمون هاي تيتست زوجي و براي مقايسه گروه سني از آزمون ANOVA استفاده شد. آناليزهاي آماري با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 انجام شد. يافته ها: در تمامي اندازه گير يهاي بزاق اعم از بزاق غير تحريكي و تحريكي، پيش و پس از نوشيدن آب، اختلاف بين ميزان ترشح بزاق پيش و پس از نوشيدن آبمعنادار شد ) 0.01 = P (. اختلاف مشاهده شده در گروه جوان تر پس از نوشيدن آب در مقايسه با گروه ديگر بزرگ تر بود. نتيجه گيري: بر اساس يافته هاي مطالعه مي توان گفت نوشيدن آب روي ترشح بزاق موثر بوده و مي تواند در مشكلات خشكي دهان و پيشگيري از سنگ غدد بزاقيموثر باشد.