پيش‌بيني تمايزي اعتياد به پورنوگرافي: بر اساس كيفيت ارتباطي خانواده اصلي و مشكلات در برقراري صميميت

گسترش فناوري در عصر حاضر موجب مسائل و مشكلات جديدي شده است كه يكي از آن ها دسترسي هر چه بيشتر و راحت تر افراد جامعه به محتواهاي جنسي از جمله پورنوگرافي است، كه اثرات مخرب بسياري را به دنبال دارد. هدف پژوهش حاضر، پيش بيني تمايزي اعتياد به پورنوگرافي بر اساس متغيرهاي كيفيت ارتباطي خانواده اصلي و مشكلات در برقراري صميميت مردان شهر تهران بود. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي بود و جامعه پژوهش شامل مردان 18 سال به بالاي شهر تهران در سال 1400-1399 بود. تعداد 200 نفر به روش نمونه گيري داوطلبانه (اينترنتي) به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. به منظور گردآوري داده ها از مقياس هاي مصرف مشكل ساز پورنوگرافي (بوث و همكاران، 2018؛ PPCS)، خرده مقياس كيفيت خانواده اصلي مقياس ارتباط (بازبي، هولمن و تانيگوچي، 2001؛ FOO) و ترس از صميميت (دسكاتنر و ثلن، 1991؛ FIS) استفاده شد. براي تحليل داده ها از روش تحليل تميز استفاده شد. نتايج تحليل تميز نشان داد كه كيفيت ارتباطي خانواده اصلي و مشكلات در برقراري صميميت قادر به پيش بيني عضويت گروهي پسران و مردان داراي اعتياد به پورنوگرافي و بدون اعتياد به پورنوگرافي هستند (0.01 p). بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه با كاهش كيفيت ارتباطي خانواده اصلي و افزايش مشكلات در برقراري صميميت فرد ميزان استفاده وي از پورنوگرافي افزايش پيدا خواهد كرد.