عنوان مقاله :
تأملي بر صور سياستگذاري فرهنگي در مديريت شهري مورد مطالعه: مديريت شهري تهران (1396– 1368)
عنوان به زبان ديگر :
A Reflection on Cultural-Political Forms in Urban Management Case Study: Tehran Urban Management (1989-2017)
پديد آورندگان :
قادري، صلاح الدين دانشگاه خورازمي - گروه جامعه شناسي، تهران، ايران , ايماني جاجرمي، حسين دانشگاه تهران - گروه توسعه و سياست گذاري اجتماعي، تهران، ايران , گلچين، مسعود دانشگاه خورازمي - گروه جامعه شناسي، تهران، ايران , بيات، مجتبي دانشگاه خوارزمي، تهران، ايران
كليدواژه :
تعيين دستور كار , سياست گذاري شهري , سياست گذاري فرهنگي شهري , شهرداري تهران , مديريت شهري
چكيده فارسي :
سياستگذاري فرهنگي مفهومي بين‌رشته‌اي است كه از يك سو يكي از حوزه‌هاي رشتۀ سياستگذاري عمومي است و از سوي ديگر ماهيتاً رويكردي جامعه‌شناسانه دارد و مي‌تواند موضوع مطالعات شهري باشد. موضوع اين مقاله، صورت‌بندي مفهوم سياستگذاري فرهنگي شهري است كه در منابع علمي كمتر به آن پرداخته شده است؛ اين در حالي است كه شهرداري‌ها در كشورهاي مختلف همواره در حال سياستگذاري و اجراي برنامه‌هاي فرهنگي هستند. مديريت شهري تهران نيز در عمل، موضوعات فرهنگي را در دستوركار خود قرار داده است. نبود صورت‌بندي مفهوم سياستگذاري فرهنگي شهري عامل سردرگمي پژوهشگران در مواجهه با هر فعاليتي است كه مديران و كارگزاران مديريت شهري آن را به‌عنوان دستوركار و برنامۀ فرهنگي معرفي مي‌‌كنند. در اين پژوهش ضمن صورت‌بندي اين مفهوم، مصاديق آن در فعاليت‌هاي مديريت شهري تهران نشان داده شده است. اين پژوهش با روش اسنادي و تحليل مضمون و با استفاده از تكنيك كدگذاري انجام شده است. اسناد مورد بررسي شامل گزارش پژوهش‌ها، آمارنامه‌ها، گزارش‌هاي مطبوعاتي و قوانين حوزۀ شهري است. در خلق مفهومي اوليه، سياستگذاري فرهنگي شهري شامل ترويج و تحكيم ايدئولوژي، توسعۀ شهري، ارتقاي سرانه‌ها، گسترش فضاهاي عمومي، سياست‌هاي زماني، صنايع فرهنگي، آموزش شهروندي و تشخص شهري است. مطابق بررسي تجربۀ تحقق‌يافتۀ مديريت شهري تهران، از دي‌ماه سال 1368 تا شهريور سال 1396 كه چهار دورۀ سازندگي، اصلاح‌طلبان، آبادگران و اصول‌گرايان را دربرمي‌گيرد، اين مفهوم علاوه بر اين هشت دستوركار، دست‌كم شامل چهار دستوركار ديگر نيز مي‌شود كه عبارتاند از: ايجاد ساختار و تشكيلات براي مديريت فرهنگي، شبكه‌سازي و نشاط اجتماعي، اوقات فراغت و حمايت از نهادهاي فرهنگ‌ساز.
چكيده لاتين :
Cultural policy is an interdisciplinary field that is relevant to public policy on the one hand and has a social approach on the other hand, and can be studied at the municipal level. The issue raised in this paper is the formation of the concept, which has not been addressed in scientific sources. In other countries, municipalities are constantly working on cultural policies and plans. Tehran municipal management has also put this issue on its agenda. The lack of a concept of municipal cultural policy has led to some confusion among scholars in light of the plans offered by the municipality. This paper details not only the formation of this concept, but also its expression. Documents examined include reports such as research reports, statistical reports, press reports, and city rules and regulations. The creation of the original concept of urban cultural concepts can be evaluated in terms of eight different types: Idea promotion and stabilization, urban development, per capita income promotion, public space development, time policy, cultural industry, civic education, and urban indication. Analyzing the experiments carried out from 1989 to 2017 in four different construction phases, the reformist, the developmentalist and the fundamentalist, it was found that four more agendas must be added to the previous ones, including creation of structures and organizations for cultural management, networking and social vitality, leisure and support for cultural institutions.
عنوان نشريه :
توسعه محلي (روستائي-شهري)
