كليدواژه :
آسيب شناسي , سازمان هاي مردم نهاد (سمن) , سرمايۀ اجتماعي , شهرداري تهران , شهر تهران
چكيده فارسي :
فعاليت سازمان‌هاي مردم‌نهاد (سمن) در حوزه‌هاي شهري و به‌ويژه در حوزۀ اجتماعي و فرهنگي، با برخي از فعاليت‌هاي شهرداري هم‌پوشاني دارد و در مواردي، موازي‌كاري‌هاي موجود ممكن است به‌عنوان نكته‌اي منفي قلمداد شود؛ درحالي‌كه با ايجاد تعامل و هم‌افزايي بين شهرداري و سازمان‌هاي مردم‌نهاد مي‌توان از آن‌ها انتظار عملكرد بهتري داشت. هدف اصلي مطالعۀ حاضر، شناسايي مسائل و مشكلات موجود در مسير تعامل متقابل شهرداري تهران با سازمان‌هاي مردم‌نهاد و ارائۀ را‌هكارها و پيشنهادهايي به‌منظور بهبود تعاملات موجود است. مطالعه با استفاده از رويكرد كيفي، اجرا شده و براي گردآوري اطلاعات، از مصاحبۀ نيمه‌ساختاريافته با چهارده سازمان مردم‌نهاد فعال در سطح شهر تهران و افراد مطلع در سازمان‌هاي مرتبط (شهرداري تهران، وزارت كشور و ستاد توان‌افزايي) استفاده شد. همچنين براي توصيف و تحليل يافته‌ها، از تحليل مضمون و الگوي سه‌گانۀ براون و كلارك بهره گرفتيم. براساس يافته‌هاي مطالعه، مهم‌ترين مشكلات موجود در تعامل بين سازمان‌هاي مردم‌نهاد و سازمان‌هاي دولتي نظير شهرداري عبارت‌اند از: 1. وجود بوروكراسي پيچيدۀ اداري؛ 2. تعدد متوليان در امر سمن‌ها و موازي‌كاري سازمان‌هاي حاكميتي؛ 3. عدم درك جايگاه و نبود شناخت از توانايي و قدرت سمن‌ها؛ 4. عدم نظارت و ارزيابي بر عملكرد سمن‌ها؛ 5. نگاه سليقه‌اي برخي از مديران در برخورد با سمن‌ها؛ 6. بي‌اعتمادي؛ 7. عدم مسئوليت‌پذيري هردو سازمان در مقابل تعهدات خود؛ 8. ضعف در وضع و اجراي قوانين و مقررات؛ 9. نبود دانش و تخصص كافي در مديريت سمن‌ها؛ 10. ضعف در كار گروهي؛ 11. عدم شفاف‌سازي سمن‌ها در فعاليت‌هاي خود؛ 12. ضعف در هماهنگي درون‌سازماني شهرداري (شهرداري مناطق و سازمان‌هاي تابعه) و برون‌سازماني (سازمان‌ها و نهادهاي دولتي با يكديگر)؛ 13. عدم برخورداري سمن‌ها از قدرت حقوقي.
چكيده لاتين :
In urban areas, there are some overlaps between the activities of municipalities and NGOs, especially in the social and cultural fields, and in some cases, the existing parallel functions can be considered as a negative point. Nevertheless, creating synergy and improving the interaction between the municipalities and NGOs will lead to their effectiveness and performance improvement. The aim of this study was to identify the issues and problems of interaction between Tehran Municipality and NGOs and provide appropriate solutions and suggestions to improve the existing interaction. In order to collect data, this qualitative study conducted semi-structured interviews with 14 active NGOs in Tehran and 6 well-informed officials in related organizations, namely Tehran Municipality, Ministry of Interior, and Synergy Committee. The findings were described and analyzed using Braun and Clarke’s six-phase model for thematic analysis. The results show that the main problems related to the interaction between NGOs and public organizations such as the municipality are as follows: complex bureaucratic administrative procedures, a multiplicity of administrators and overlapping functions of public organizations, lack of understanding of NGOs and their position and potential, lack of monitoring and evaluation of NGOs’ performance, arbitrary positions of officials toward NGOs, mistrust, mutual irresponsibility regarding their obligations, weaknesses in legislation and regulation, knowledge and competence deficits of NGOs, weaknesses in group work, lack of transparency of NGOs, weaknesses in intra-organizational coordination of city administration, i.e., regional municipalities and affiliated organizations, and inter-organizational coordination, i.e., public organizations and institutions, and disempowerment of NGOs by law.
