ارزيابي وضعيت شاخص‌هاي زيست پذيري در شهر مهاباد

زيست‌پذيري، گفتمان مهم در توسعه شهري است و كيفيت زندگي شهروندان را مورد توجه قرار مي‌دهد. بررسي زيست‌پذيري در يك قلمروي مكاني، شناخت و ادراك بهتري را از مسائل، آسيب‌ها و توان‌هاي بالقوه آن در اختيار مديران شهري قرار مي‌دهد. هدف اين پژوهش، ارزيابي سطح زيست‌پذيري شهر مهاباد و نواحي آن است. نوع تحقيق كاربردي است. داده ها و اطلاعات مورد نياز از طريق پرسشنامه، نتايج سرشماري عمومي نفوس و مسكن، طرح‌هاي جامع و تفصيلي شهر، همچنين از طريق اسناد، مجلات، كتب مرتبط با موضوع و سازمان هاي مختلف جمع‌آوري گرديده است. جامعه آماري شامل كليه ساكنان شهر مهاباد بوده و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران به تعداد 384 نفر تعيين شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزارهاي SPSS و GIS استفاده شده و در بخش آمار استنباطي آزمون‌هاي آماري T- test، تحليل واريانس، مدل اراس(ARAS) و رگرسيون گام به گام به كاربرده شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد؛ كه شهر مهاباد به لحاظ شاخص اجتماعي در وضعيت متوسط به بالا، و به لحاظ شاخص‌هاي فيزيكي-كالبدي، زيست‌محيطي و اقتصادي در وضعيت متوسط به پايين و نامطلوب قرار دارد. نتايج حاصل از تكنيك ARAS نشان داد، تنها ناحيه يك، با اندكي اختلاف در سطح اول تربيت پذيري شهر مهاباد قرار دارد و ديگر نواحي تقريباً در يك پهنه قرار دارند.