مطالعه تأثير محلول‌پاشي متانول و اسيدآمينه گلايسين بر عملكرد و برخي صفات فيزيولوژيك در ارقام مختلف چغندر علوفه‌اي

به‌منظور بررسي صفات مورفولوژيك، كيفيت و كميت ارقام (ژنوتيپ‌هاي) مختلف چغندر علوفه‌اي تحت محلول‌پاشي متانول و اسيدآمينه گلايسين، پژوهش حاضر در سال 1397 در دو منطقه همدان و قم اجرا شد. آزمايش به‌صورت فاكتوريل اسپليت پلات در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي در سه تكرار انجام شد. فاكتورهاي اين آزمايش شامل مصرف متانول در سه سطح (شاهد، 15 و 30 درصد حجمي متانول)، مصرف گلايسين در دو سطح (شاهد و چهار گرم به ازاي هر ليتر متانول مصرفي) و ارقام چغندر علوفه‌اي در شش سطح (SBSI050، SBSI051، SBSI052، Brunium، Jamon و Kyros) بود بر اساس نتايج، مناطق مورد ارزيابي تفاوت معني‌داري در سطح يك درصد را نشان دادند. عملكرد ريشه در منطقه همدان نسبت به قم به‌طور ميانگين 40/59 تن در هكتار بيشتر و تفاوت عملكرد كل 45/53 تن در هكتار بود. محلول‌پاشي متانول به‌طور ميانگينسبب افزايش عملكرد ريشه به مقدار 16/56 تن در هكتار و عملكرد ماده خشك به ميزان 2/85 تن در هكتار نسبت به تيمار شاهد شد. اما سطوح مختلف مصرف متانول تفاوت معني‌داري با يكديگر نداشتند. محلول‌پاشي گلايسين نيز تفاوت معني‌داري را در صفات كمي ايجاد نمود، ميانگين عملكرد كل را 17/47 تن در هكتار افزايش داد. در بررسي عملكرد كيفي شامل پروتئين خام و درصد قابليت هضم ريشه، بين سطوح مختلف متانول و گلايسين تفاوت معني‌داري وجود نداشت. نتايج نشان دادند كه بين ژنوتيپ‌ها نيز تفاوت معني‌دار در سطح يك درصد وجود داشت. بر اساس نتايج اثرات متقابل ژنوتيپ و متانول، ژنوتيپ kyros در منطقه همدان به انضمام سطح محلول‌پاشي 15 درصد حجمي با ثبت ركورد ميانگين 120 تن در هكتار عملكرد ريشه، ميانگين 20 تن در هكتار عملكرد ماده خشك ريشه و ميانگين 142 تن در هكتار عملكرد كل به‌عنوان بهترين گزينه‌ قابل توصيه مي‌باشد.