حقوق جامعه اقليت ديني و مذهبي در تاريخ معاصر ايران

مطالعه حقوق اقليت ها و گروه هاي قومي‌‌ در قانون اساسي جمهوري اسلامي‌‌ايران، نشانگر آن است كه عليرغم فقدان الگوي مشخص و منسجم و عدم استفاده از مدل هاي رايج جلب و تأييد مشاركت اقليت ها در اين سند حقوقي، حقوق گروه هاي مذكور به روش هاي مختلفي مطرح شده و محفوظ مانده است. در قانون اساسي كشورمان سه گروه قومي، اقليت ديني، اقليت مذهبي از يكديگر متمايز شده اند و در حالي كه اقليت قومي‌‌با دو گروه ديگر قابل جمع است براي هريك به طور جداگانه حقوقي مطرح شده كه باهم جمع پذيرند. در كنار اكثريت مسلمان در كشور ايران، اقليت هاي غير مسلمان نيز وجود دارند كه با داشتن تابعيت ايران، از اعضاي ملت محسوب مي شوند. اين مقاله درصدد تبيين حقوق خاص و ويژه اقليت هاي ديني در نظام سياسي ايران است كه اقليت هاي ديني براي برخورداري از تساوي حقوقي، براي حفظ و پاسداري از خصايص فرهنگي ديني خود خواهان اقداماتي با حمايت دولت هستند كه در قوانين ايران به آن پرداخته شده است.  در اين مقاله بر آن هستيم تا به واكاوي حقوق جامعه  اقليت ديني و مذهبي ايران در تاريخ معاصر بپردازيم كه روش گردآوري اطلاعات نيز از طريق كتابخانه اي و فيش برداري مي‌باشد.