تناسب دروني در آيات سوره مائده با تأكيد بر ضمانت اجرايي

Inner propensity in verses of sura oasis with an emphasis on executive warranty

تناسب آيات با يكديگر، از مباحث ارزشمند علوم قرآن است. اين تناسب و ارتباط در واژگان قرآني، در درون يك آيه يا آيات هر سوره نمايان است. بدون شناخت صحيحي از آيه، برداشت از قرآن، آن گونه كه شايسته است، تحقق نخواهد يافت. بنابراين، با توجه به علم، حكمت و هدف داري خدا، متن قرآن، داراي همگرايي موضوعي و محتوايي در جهت هدف هدايتي و تربيتي است و عناصر محتوايي قرآن، همانند اجزاي يك ساختمان، به هم پيوسته و ناظر به يكديگرند؛ بنابراين، گوناگوني مباحث يك آيه، هرگز به معني گسستگي مطالب نيست؛ بلكه بايد دانست كه هرگاه مطالب، اين گونه گوناگون هستند، حتماً پاي ارتباطي در ميان بوده و مناسبتي باعث شده كه چنين حالتي پديد آيد. اين تناسب، مي‌تواند بگونه‌اي باشد كه ذيل آيه، بيانگر علت حكم، و يا فايده حكم و يا ضمانت اجرايي و يا تبيين اجمال پيشين و يا پاسخ به سؤال در تقدير باشد. اين نگارش، در پي يافتن اين رابطه‌ها است؛ تا با استفاده از دستاوردهاي علمي، به فهم و تفسير آيات قرآن كمك كند. در اين نوشتار، به تناسب ميان جملات و ارتباط صدر و ذيل آيه پرداخته، و آياتي را كه تناسب ميان جملات و صدر و ذيل آن‌ها ضمانت اجرايي حكم است، بررسي شده است؛ و براي اين منظور، سوره ي مائده انتخاب شده است.جمع آوري مطالب در اين نگارش، كتابخانه اي بوده و روش پردازش به آن ها توصيفي تحليلي مي باشد.

The issue of the coherence between the Quranic verses is one of the valuable subjects of the Quranic sciences. The coherence and the relevance in the Quranic words are manifest in each verse and the verses of all the suras. Without a genuine cognition of the verses, the understanding of the Quran, as it deserves, will not be realized. Therefore, with respect to Allah’s knowledge and wisdom, the text of the Quran enjoys convergence of the theme and the content directed towards the objectives of guidance and education. The elements of the content of the Quran, like the parts of a construction, are coherent and govern each other. As a result, the variety of the themes at issue within each verse should not make us suppose that the Glorious Quran consists of a set of irrelevant and incoherent subjects gathered together accidently. On the contrary, it should be known that when the subjects are various to such an extent, there is certainly a relation there; and the relevance has caused this situation to appear. This writing intends to trace these relationships so that it may help us understand and interpret the verses of the Quran through the achievements of knowledge. We have dealt, in this writing, with the coherence between the statements and with the relationship between the first part and the last part of the verses and have surveyed the verses in which the coherence between the statements and the first and the last parts is the executive guarantee of the decree.