تأثير توانمندسازي روانشناختي بر نوآوري سازماني با نقش ميانجي انتقال دانش در كاركنان باشگاه هاي ورزشي

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير توانمندسازي روانشناختي بر نوآوري سازماني با نقش ميانجي انتقال دانش در كاركنان باشگاه هاي ورزشي استان كرمان بود. روش پژوهش حاضر، همبستگي پيمايشي و ازنوع مطالعا ت كاربردي بود كه به صور ت ميداني اجرا شد. تمام كاركنان باشگاه هاي ورزشي استان كرمان، جامعه‌ آماري پژوهش را تشكيل دادند. با توجه به جدول مورگان، 183 نفر به عنوان نمونه‌ پژوهش انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه‌ توانمندسازي روانشناختي اسپريتزر (1995)، نوآوري سازماني جيمنز و همكاران (2008) و انتقال دانش سانكوسكا (2013) استفاده شد. با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ، مقدار پايايي براي پرسشنامه‌ توانمندسازي روانشناحتي برابر با 0.89، پرسشنامه نوآوري سازماني0.91 و براي پرسشنامه‌ انتقال دانش برابر با 0.79 گزارش شد. براي تجزيه وتحليل داده ها از آزمون تك نمونه‌اي و مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته هاي اين پژوهش نشان مي‌دهد كه رابطه توانمندسازي روانشناختي كاركنان و نوآوري سازماني آنان مثبت و معني دار است و توانمندسازي روانشناختي به واسطه انتقال دانش نتيجه مثبتي در بروز و افزايش رفتارهاي نوآورانه دركاركنان دارد. به‌طوركلي مي‌توان عنوان كرد، توانمندسازي روان شناختي را بايد به عنوان يكي از عوامل زمينه ساز نوآوري سازماني دانست.