الگوي كارآمد‌سازي سيستمي؛ گذار از محيط تقابلي به سياست خارجي فركتال تعامل‌محورانه منطقه‌اي (نمونه مطالعاتي: جمهوري اسلامي ايران)

Iran and System efficiency model; Transition from a confrontational environment to a fractal foreign policy centered on regional interaction

كار‌آمدسازي از جمله مؤلفه‌هاي راهبردي براي توانمند‌سازي نظام و سيستم سياسي است كه در بُعد كلان و غايت نهايي خود موجب ايجاد يك نظم واحد و سازمان‌يافته سيستمي در يك محيط بي‌نظم و آشوب‌‌محور مي‌شود. در حوزه سياست خارجي، كشور‌ها همواره در تلاش هستند تا با كارآمد‌سازي كنشگري‌ منطقه‌اي و بين‌المللي بر ضريب نفوذ و قدرت اثر‌گذاري خود در مناطق پيراموني و غير پيراموني بيفزايند و يك مدل و الگوي كارآمد به‌حساب آيند. به‌طور كلي در محيط‌هاي پر‌آشوب كه تنش‌هاي مختلف به يك سيستم تصميم‌‌گير وارد مي‌شود؛ پيگيري يك سياست‌ خارجي داهيانه كه بتواند به خنثي‌سازي اين ورودي‌ها اقدام نمايد و به مديريت دگرگوني‌هاي سيستمي بپردازد از اهميت راهبردي برخوردار است. در منطقه خاورميانه به دليل ژنگان (كدهاي ژئوپليتيكي) تعارضي و ورودي‌هاي آشوب‌طلب به سيستم موجود و در اصل يك محيط پردازش‌شده همراه با تعارض و تقابل، پيگيري سياست خارجي هوشمندانه از الزامات و بايسته‌هاي دولت‌ها به‌حساب مي‌آيد. بر اين اساس پرسش اصلي پژوهش حاضر اين بوده است كه «جمهوري اسلامي ايران در محيط منطقه‌اي خود براي گذار از يك نظم تقابلي به يك بستر تعاملي و فركتال (نظم‌‌ساز) بايد چه مسيري را طي كند؟» در پاسخ به اين پرسش، با استفاده از روش توصيفي – تحليلي، اين فرضيه مطرح ‌شده است كه ضرورت دارد جمهوري اسلامي ايران در جهت پارادايم تغيير، نوعي كنشگري كارآمد را در قرن جديد در چنين منطقه‌اي اجرا كند. يافته‌هاي پژوهش نشان داده است كه الگوي سياست خارجي منطقه‌اي ايران به‌منظور كارآمد‌سازي سيستمي - منطقه‌اي بايد مدل سياست خارجي (نظم‌‌ساز) تعاملي باشد.

Efficiency is one of the strategic components in order to empower the political system and system, which in its macro and final dimension creates a unified and organized systemic order in a chaotic and chaotic environment. In the field of foreign policy, countries are always trying to be considered as an efficient model by modeling their influence and influence in regional and non-peripheral regions by streamlining regional and international activities. Basically, in turbulent environments where various stressful inputs enter a decision-making system, pursuing an ingenious foreign policy that can neutralize these inputs and manage systemic transformations is of strategic importance. In the Middle East, due to the conflict and chaotic inputs to the existing system and basically a processed environment with conflict and the pursuit of an intelligent foreign policy, the requirements and requirements of a government are taken into account. To this end, the main question of the present study is what path should the Islamic Republic of Iran take in its regional environment to transition from a confrontational order to an interactive and fractal platform? In response to this question, the hypothesis has been raised that it is necessary for the Islamic Republic of Iran to implement an effective type of activism in the new century in such a region in order to change the paradigm. Findings show that the foreign policy model of Iran's regions in order to systemic-regional efficiency of the fractal foreign policy model should be interactive. This article will take a descriptive-analytical approach in