الگوي ارتباطي تاب‌آوري و ذهن‌آگاهي با بهزيستي هيجاني با نقش واسطه‌اي تنظيم هيجان در بيماران سرطاني

مقدمه: بيماري سرطان بر جنبه هاي مختلف كيفيت زندگي بيمار ازجمله وضعيت روحي، رواني، اجتماعي و اقتصادي تأثير دارد. هدف پژوهش حاضر، ارزيابي الگوي ارتباط ذهن آگاهي و تاب آوري با بهزيستي هيجاني با نقش واسطه اي تنظيم هيجان در بيماران سرطاني بود. روش: روش اجراي اين پژوهش توصيفي و طرح پژوهش همبستگي از نوع الگويابي معادلات ساختاري است. جامعه آماري در اين پژوهش شامل بيماران سرطاني در سال 1399 بود كه به شكل نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند. نمونه پژوهش شامل 200 نفر (زن و مرد) از بيماران سرطاني در بيمارستان امام حسين (ع) شهر تهران بود. براي جمع‌آوري داده ها از فرم كوتاه مقياس ذهن آگاهي فرايبرگ سوئر و همكاران (2011)، فرم كوتاه مقياس تاب آوري (واگنيلد و يانگ، 2009)، پرسشنامه تنظيم هيجان گروس و جان (2002) و مقياس بهزيستي ذهني كي يز و ماگيارمو (2003) استفاده گرديد. جهت تحليل روابط واسطه اي از روش بوت استرپ استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد ذهن آگاهي و تاب آوري بر بهزيستي هيجاني اثر مستقيم و معني دار دارد. اثر مستقيم ذهن آگاهي و تاب آوري بر تنظيم هيجان نيز معنادار بود. نقش واسطه اي تنظيم هيجان در رابطه بين ذهن آگاهي و تاب آوري با بهزيستي هيجاني معنادار نبود. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش براي متخصصان و روانشناسان حوزه سلامت تلويحات كاربردي داشته و مي‌توان نتيجه گرفت كه ذهن آگاهي و تاب آوري بر بهزيستي هيجاني بيماران سرطاني اثر مستقيم دارند.