اثر ديوسجنين بر پتانسيل غشاي ميتوكندري و انفيلتراسيون نوتروفيلي در آسيب بيضه القاء شده با متوتركسات در موشهاي بزرگ آزمايشگاهي

مقدمه و هدف: متوتركسات با افزايش آنزيم ميلو پراكسيداز و تخريب غشاي ميتوكندري سبب آسيب بافت بيضه و ناباروري مي شود. ديوسجنين يك ساپوژنين استروئيدي با خواص آنتي اكسيداني مي باشد. هدف از اين مطالعه بررسي اثرات ديوسجنين بر تغييرات پتانسيل غشاي ميتوكندري و انفيلتراسيون نوتروفيلي در آسيب بيضه با متوتركسات در موش بزرگ آزمايشگاهي مي باشد. مواد و روش ها: تعداد 40 سر موش  به 5 گروه كنترل، كنترل تحت تيمار ديوسجنين دوز 50mg/kg  و متوتركسات و دو گروه متوتركسات تيمار شده ديوسجنين با دوزهاي 10 و50 mg/kg  تقسيم شدند. متوتركسات با دوز20 mg/kg  يك روز بعد از تجويز ديوسجنين بطور داخل صفاقي تزريق گرديد. ديوسجنين روزانه به مدت دو هفته با دوزهاي 10 و 50 mg/kg تجويز دهاني شد. در پايان كار، موش ها بيهوش و بيضه ها جدا شدند. فعاليت ميلوپراكسيداز و پتانسيل غشاي ميتوكندري در هموژنه بافت بيضه سنجش شد. براي آناليز آماري از آنوواي يكطرفه و تست تعقيبي توكي استفاده شد. نتايج: پتانسيل غشاي ميتوكندري گروه متوتركسات نسبت به گروه كنترل كاهش معني داري نشان داد (p=0.003). و در گروه متوتركسات تيمار شده با ديوسجنين با دوز50mg/kg  نسبت به گروه متوتركسات افزايش معني داري نشان داد (p=0.008). ميزان ميلوپراكسيداز گروه متوتركسات نسبت به گروه كنترل افزايش معني داري نشان داد (p=0.009) و در گروه متوتركسات تيمار شده با ديوسجنين دوز 50 mg/kg نسبت به گروه متوتركسات كاهش معني داري نشان داد (p=0.039). نتيجه گيري: ديوسجنين سبب كاهش عوارض ناشي از آسيب متوتركسات بر فعاليت ميلوپراكسيداز و پتانسيل غشاي ميتوكندري بافت بيضه مي شود.