روابط فرهنگي ايران و فدراسيون روسيه

Iran-Russia Cultural Relations

مؤلفه‌هاي فرهنگي يكي از بخش‌هاي مهم روابط بين‌الملل هستند و انديشمندان معاصر تأكيد فراواني بر مسائل فرهنگي دارند. ديپلماسي فرهنگي، نمونۀ بارزي از به‌كارگيري قدرت نرم است تا زمينۀ نفوذ در طرف مقابل از طريق فرهنگ، ارزش‌ها و ايده‌ها فراهم آيد. روابط جمهوري اسلامي ايران و فدراسيون روسيه در سال‌هاي اخير توسعۀ درخور توجهي در حوزه‌هاي گوناگون داشته است و كارشناسان روابط دو كشور بر اين امر، اتفاق‌نظر دارند. اگرچه كفۀ ترازوي روابط در برخي حوزه‌ها مانند سياسي، امنيتي و حتي اقتصادي سنگين‌تر مي‌نمايد اما روند رو به رشد در حوزۀ روابط فرهنگي، اجتماعي و انساني نيز مشاهده مي‌شود. در اين پژوهش، ضمن مرور فعاليت‌هاي فرهنگي كشورمان در روسيه، رويكرد ديپلماسي فرهنگي بررسي مي‌شود، همچنين به اين پرسش پاسخ داده ميشود كه چه مؤلفه‌هايي از قدرت نرم در رابطۀ فرهنگي با كشور روسيه بيشتر موردتوجه بوده‌اند. در اين راستا با بررسي اهم فعاليت‌هاي انجام‌شده توسط رايزني فرهنگي و ديگر نهادهاي فرهنگي ايراني در روسيه، نقش آن‌ها در گسترش روابط فرهنگي دو كشور ارزيابي مي‌شود. روش انجام پژوهش حاضر تحليل محتواي كيفي و چهارچوب نظري، مبتني بر نظريۀ قدرت نرم و ديپلماسي فرهنگي است.

Culture and cultural elements are important variables of international relations and contemporary scholars have emphasized the role of cultural issues in politics. Cultural diplomacy is an outstanding example of the soft power to pave the way for influence in others through culture, values, and ideas. The Islamic Republic of Iran’s relations with the Russian Federation have seen considerable expansion in many areas in recent years. Although the scale of relations is more evident in some areas as politics, security, and even economy, the growing trend in the cultural, social and human areas can also be seen. In present article, while reviewing Iran’s cultural activities in Russia, Iranian cultural diplomacy approach is studied. The authors will try to answer the question which elements of soft power are more applied in Iran’s cultural relation with Russia. In doing so, by looking into the major activities carried out by the Iranian cultural counselors and other cultural foundations in Russia, their roles in expanding cultural relations of two countries are assessed. The research method of this paper is qualitative analysis of content within the theoretical framework of the theory of soft power and cultural diplomacy.