فارماكوژنوميك گلي بن كلاميد در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2: يك مرور نظام‌مند

هدف: از جمله پرمصرف‌ترين داروهاي ضد ديابت، سولفونيل اوره‌ها هستند كه اغلب به‌عنوان يكي از داروهاي خط اول درمان ديابت نوع 2 مورد استفاده قرار مي‌گيرند. با توجه به تاثير ساختار ژنتيكي بيمار بر پاسخ دارويي (پزشكي فردي)، شناسايي تنوعات ژنتيكي نه تنها ميزان واكنش‌هاي ناخواسته دارويي را كاهش مي‌دهد، بلكه مي‌تواند اثر‌بخشي داروها را نيز پيش‌بيني نمايد. هدف مطالعه حاضر، مرور نظام‌مند فارماكوژنوميك گلي بن كلاميد در ديابت نوع 2 مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش يك مرور سيستماتيك بر اساس فلوچارت PRISMA است. با استفاده از واژه‌هاي ldquo;variant rdquo;, ldquo;glibenclamid rdquo;, ldquo;diabetes mellitus rdquo; ldquo;SNP rdquo; و يا معادل‌هاي آن‌ها، جست‌وجوي جامع در بانك‌هاي اطلاعاتي PubMed، Scopus و Web of Science تا اول ژانويه 2021 انجام شد. در جست‌وجوي اوليه 125 مقاله به‌دست آمد. يافته‌ها: در نهايت در نه مقاله واجد شرايط ورود به مرور نظام‌مند، مونوتراپي با گلي بن كلاميد در 3032 بيمار انجام شده بود. بيش‌ترين مطالعه مربوط به كشور چين و شايع‌ترين روش ژنوتايپينگ RFLP_PCR و توالي‌يابي مستقيم بود. شايع‌ترين ژن‌هاي مورد بررسي شامل CYP2C9، KCNJ11 و TCF7L2 بودند. نتايج مطالعات ارتباط معني‌دار پلي‌مورفيسم ژن CYP2C9 بر پاسخ درماني مناسب و پلي‌مورفيسم ژن KCNJ11 با شكست درماني با گلي بن كلاميد را نشان داد. نتيجه‌گيري: در ميان همه عوامل ژنتيكي و ژنوتيپ‌هاي خاص پروتئين‌هاي دخيل در مسير متابوليسم گلي بن كلاميد، پلي‌مورفيسم ژن CYP2C9 در ميزان پاسخ به درمان و پلي‌مورفيسم ژن KCNJ11 در شكست درمان و عوارض هيپوگليسمي ناشي از گلي بن كلاميد نقش دارند.