مسئوليت پذيري اجتماعي و ارزش آفريني نقدي با تاكيد بر نقش تعديلي استراتژي كسب وكار

هدف پژوهش حاضر، ارزش‌گذاري مسئوليت پذيري اجتماعي و ابعاد آن به شيوه‌اي نوين و تاثير آن بر ارزش‌آفريني نقدي شركت‌ها، با تاكيد بر نقش تعديل كنندگي استراتژي كسب وكار است. بدين منظور از يك شاخص تركيبي؛ پايه‌گذاري شده بر متغيرهاي حسابداري، مبتني بر روش ميانگين رتبه‌بندي دهكي، جهت تعيين ارزش مسئوليت پذيري اجتماعي و ابعاد آن استفاده شده است. ارزش افزوده نقدي، مبنايي جهت سنجش ارزش آفريني نقدي شركت‌ها مي‌باشد. منطبق با چارچوب نظري مايلز و اسنو (2003، 1978)؛ استراتژي‌هاي تدافعي، تحليل‌گر و تهاجمي به دو حالت امتياز و نوع استراتژي، مورد بررسي قرار گرفته است. نمونه آماري شامل 104 شركت طي دوره‌ي زماني 1389 تا 1397 است. براي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش از الگوي رگرسيون خطي چند متغيره و شيوه داده‌هاي تركيبي استفاده گرديده است. نتايج نشان مي‌دهد مسئوليت پذيري اجتماعي و ابعاد اقتصادي، اخلاقي و قانوني آن تاثير مثبت و معناداري بر ارزش آفريني نقدي شركت‌ها دارد و استراتژي كسب وكار اين رابطه را به طور مثبت و معنادار تحت تاثير قرار مي‌دهد. همچنين نتايج نشان مي‌دهد هرچه استراتژي كسب‌وكار تهاجمي‌تر باشد، تاثير قوي‌تري بر رابطه بين مسئوليت پذيري اجتماعي و ابعاد آن، با ارزش آفريني نقدي دارد.پژوهش حاضر به دلايلي چند، به وسعت اطلاعات پژوهشي مي‌افزايد. در اين پژوهش به بررسي ارتباط مسئوليت پذيري اجتماعي و ابعاد آن با ارزش آفريني نقدي شركت‌ها پرداخته شده است. از آنجا كه گنجاندن متغيرهاي تعديلي در رابطه مسئوليت پذيري اجتماعي و عملكرد به تبيين اين ارتباط، و افزايش قابليت اطمينان نتايج كمك مي‌كند، استراتژي‌هاي تجاري به عنوان يكي از اين عوامل، مورد بررسي قرار گرفته است. اين امر مي‌تواند درك عميق‌تري براي مديران از اثرگذاري تعهدات اجتماعي بر ارزش آفريني شركت‌ها، در سايه استراتژي‌هاي مختلف تجاري فراهم سازد.