واكاوي تجربه زيسته دانشجويان ناسازگار از ابعاد ناسازگاري در دانشگاه: پژوهش كيفي پديدارشناسي

هدف: بر اساس مطالعه، بسياري از دانشجويان، سال اول دانشگاه را يكي از دوره‌هاي زماني پراسترس و چالش‌زاي زندگي مي‌دانند و قادر به سازگاري مناسب با آن نيستند. مطالعه حاضر با هدف شناسايي تجارب زيسته دانشجويان با سازگاري پايين سال اول دانشگاه در خصوص مشكلات و چالش‌هاي سازگاري با دانشگاه انجام شد. روش: روش پژوهش كيفي از نوع پديدارشناسي بود. داده‌ها با استفاده از مصاحبه نيمه ساختاريافته جمع‌آوري شد و با رويكرد 7 مرحله‌اي كلايزي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. جامعه پژوهش كليه دانشجويان با سازگاري پايين دانشگاه آزاد اسلامي واحد بندرعباس در سال تحصيلي 1399-1400 بودند. نمونه‌گيري به شيوه هدفمند تا زمان رسيدن به اشباع داده‌ها بر روي 18 دانشجوي با سازگاري پايين انجام شد. يافته‌ها: تحليل كيفي پديدارشناسي منجر به استخراج 7 مضمون اصلي و 33 مضمون فرعي شد. مشكلات ارتباطي و اجتماعي، باورهاي غيرمنطقي، مشكلات هيجاني، مشكلات انگيزشي، مشكلات يادگيري، مشكلات محيط خانواده و مشكلات محيط دانشگاه مضامين اصلي شناسايي شده بودند. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه دانشجويان ناسازگار مشكلات درون‌فردي و محيطي متعددي را در سازگاري با دانشگاه تجربه مي‌كنند؛ لكن سهم عوامل درون فردي از عوامل محيطي بيشتر بود. بنابراين با توجه به ماهيت چند بعدي مشكلات دانشجويان لازم است در جهت افزايش سازگاري دانشجويان با دانشگاه مداخلات چند جانبه صورت گيرد.