تأثير اطلاعات غير مالي و اطلاعات گزارشگري يكپارچه بر تصميم‌‌گيري: رفتار سرمايه‌‌گذاري با رويكرد تجربي

هدف: تغيير نياز‌‌هاي اطلاعاتي استفاده‌‌كنندگان اطلاعات حسابداري موجب تغيير شكل و محتواي اطلاعاتي گزارش‌‌هاي حسابداري شده است. انتشار اطلاعات غير مالي در كنار اطلاعات مالي و حركت به سوي گزارشگري يكپارچه از نشانه‌‌هاي پذيرش اين موضوع از سوي تدوين‌‌كنندگان استانداردهاي حسابداري و مديران واحدهاي اقتصادي است؛ با اين حال تغييرات در سيستم گزارشگري حسابداري بدون توجه به اثرات آن، عملي پرمخاطره است؛ از اين رو هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير انتشار اطلاعات غير مالي و استفاده از سيستم گزارشگري يكپارچه بر تصميم‌‌گيري سرمايه‌‌گذاران است.روش: اين پژوهش از نوع توصيفي است و از منظر نتيجه، پژوهشي كاربردي به شمار مي‌‌رود. داده‌‌هاي لازم ازطريق پرسشنامه با طراحي سه سناريو براي سه گروه مشابه جمع‌‌آوري شد. براي گروه اول، دوم و سوم به ترتيب 161، 137 و 124 پرسشنامه تكميل و دريافت شد. در سناريوي اول فقط اطلاعات مالي، در سناريوي دوم، اطلاعات مالي و غير مالي به‌‌صورت توامان و در سناريوي سوم اطلاعات سيستم گزارشگري يكپارچه ارائه شد. براي آزمون فرضيه‌‌هاي پژوهش نيز آزمون ويلكاكسون و من وينتي استفاده شد.نتايج: تصميم‌‌گيري مبتني‌‌بر اطلاعات مالي، موجب اتخاذ تصميمي براي حداكثركردن منافع سهامداران شده است؛ اما اگر اطلاعات غير مالي نيز ارائه شود، سرمايه‌‌گذاران به اتخاذ تصميمات پايداري تمايل پيدا مي‌‌كنند. درنهايت، انتشار اطلاعات مالي و غير مالي به‌‌صورت سنتي نيز تفاوتي با انتشار اطلاعات در گزارشگري يكپارچه ندارد. انتشار اطلاعات غير مالي براي سرمايه‌‌گذاران اهميت چشمگيري دارد و ممكن است تصميمات سرمايه‌‌گذاران را تغيير دهد؛ با اين حال تفاوتي در چگونگي انتشار اين اطلاعات وجود ندارد.