عنوان مقاله :
تطوّر ماهيّت معشوق در شعر فارسي از سبك خراساني تا سبك هندي
عنوان به زبان ديگر :
The Evolution of Beloved Identity in Persian Poetry (from Khorasani to Indian Style )
پديد آورندگان :
عسكريان چايجان، هاجر دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران , شادمنامن،محمّدرضا دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران , سبزعليپور، جهاندوست دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت - گروه زبان و ادبيّات فارسي، رشت، ايران , احدزاده، سعيد دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران , آريان، حسين دانشگاه آزاد اسلامي واحد خلخال - گروه زبان و ادبيّات فارسي، خلخال، ايران
كليدواژه :
تطوّرعشق , معشوق , شعر فارسي , سبكهايشعر فارسي
چكيده فارسي :
عشق، وديعه اي الهي است كه در نهاد انسان قرار گرفته و يكي از مهمّترين مضامين ادبيّات هر سرزميني است. عاشق و معشوق دو ركن اصلي در عشق هستند. جلوه هاي عاشق، معشوق و مفهوم عشق در ادوار مختلف به اقتضاي شرايط سياسي، فرهنگي و اجتماعي تغيير كرده است. معشوق به دو نوع مجازي (معشوق زميني) و حقيقي (معشوق الهي و روحاني) تقسيم مي‌شود. در اين پژوهش با روش توصيفي - تحليلي، تطوّرها و تحوّلات جلوههاي معشوق بررسي شده است تا روند تغييرات مفهوم و ماهيّت معشوق و خصلت ها و ويژگيهاي آن در ادوار شعر فارسي (از سبك خراساني تا سبك هندي) مشخّص شود. از ميان پنج دورة شعر فارسي، 22 شاعر برجسته از پنج دورة شعر فارسي انتخاب شده و در اشعار آنها، ويژگي ها و تجلّي اي مختلف معشوق بررسي شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد كه در دورة خراساني، معشوق جلوهاي زميني دارد و در طي دورة آذربايجاني به معشوق حقيقي نزديكتر شده و در سبك عراقي به دليل ورود عرفان به شعر، ماهيّتي كاملاً حقيقي مييابد. در دورة سبك هندي و وقوع، معشوق ماهيّت تلفيقي مجازي - حقيقي يافته است.
چكيده لاتين :
Love is a divine endowment which has been set in man's entity and is one of the most important themes in the literature of every territory. Lover and beloved are the two columns in love affair. The manifestations of lover and the beloved and the meaning of love in different periods of time have been changed by political, cultural and social conditions. Beloved is divided into two types of abstract (mundane) and concrete (divine and spiritual). In this research we have studied the evolutions and developments of beloved by descriptive – analytic method to identify the process of transformation meaning of beloved in the long periods of Persian poetry ( from Khorasani to Indian styles). From five periods of Persian poetry, we have selected 22 distinguished poets to study the different specifications and manifestations of the beloved in it. Our findings show that the beloved in the Khorasani style is mundane and in Azarbaijani period it becomes concrete and in the Araghi style, because of inclusion of mysticism in poetry, become thoroughly real one. In the Indian style it has completely changed to a combination of abstract and concrete.
عنوان نشريه :
بهارستان سخن
