رابطه احساس گناه و شرم با دينداري و سلامت روان

The Relation of Guilt and Shame to the mental Health and Religiosity

هدف پژوهش حاضر بررسي روابط احساس گناه و شرم با دينداري و سلامت روان بود. بدينمنظور 180 دانشجو به مقياسهاي زير پاسخ دادند: «مقياس آمادگي احساس گناه و شرم»، «علاقه به دين»، «مقياسهاي تكگويهاي جهتگيري ديني»، «مقياسهاي بهزيستي روانشناختي ريف»، «مقياس شادي فاعلي»، «رضايت از زندگي عمومي»، «پرسشنامه سلامت عمومي». يافتهها نشان داد احساس گناه با پيامدهاي مثبت رواني همراه است، در حالي كه احساس شرم با پيامدهاي منفي رواني همايند است. احساس گناه رابطه ضعيف و مثبتي با علاقهمندي به دين داشت، حال آنكه روابط شرم با متغيرهاي ديني منفي بود. نتايج اين پژوهش از نظريه سازشيبودن احساس گناه و غيرسازشيبودن شرم حمايت ميكنند.

This study aimed to investigate the relations of guilt and shame with mental health and religiosity. In doing so, 180 university students answered the following scales: "Guilt and Shame Proneness Scale", "Interest in Religion", Single-item scales of religious orientation", Ryff's Scales of Psychological Well-being", "Subjective Happiness Scale", "General Satisfaction with Life Scale", and "General Health Questionnaire". Results showed that guilt was associated with positive psychological outcomes, while shame was associated with negative psychological outcomes. Guilt weakly yet positively correlated with interest in religion, whereas the relations of shame to religious variables were negative. The findings supported the theory of guilt being adaptive and shame being non-adaptive.