كليدواژه :
اخلاق عرفاني , پرسش گشوده , مغالطه ي طبيعت گرايانه , وجودشناسي خير
چكيده فارسي :
مقاله‌ي حاضر با توصيف پرسش گشوده‌ي مور و ضمن واكاوي معناشناسي اخلاق در نگاه ابن عربي، به مقايسه‌ي انتقادي اين دو ديدگاه مي‌پردازد. در انديشه‌ي ابن عربي شهودِ خير به درك حقيقت وجود وابسته است و مادامي كه اصل وجود به‌عنوان خير مطلق تصديق نشود، تفسير مظاهر خير ممكن نخواهد بود. اين در حالي است كه اخلاق‌شناسي فلسفي مور به چنين تفسير وجودشناسانه‌اي تمايل ندارد و خوب را در محدوده‌ي مباحث معناشناسانه مقيّد مي‌سازد. ابتدا به نظر مي‌رسد تفسير وجودشناختي خير به‌عنوان پيش‌فرض مستتر در تصديق بداهتِ خوب، از نگاه مور پنهان مانده است. اما براي تدوين نظريه‌اي منقح‌تر، تعديل هر دو نگاه ضروري است؛ ضمنِ تفسيري مقبول از نظريه وحدت وجود مي‌توان آموزه عرفاني خير را به‌عنوان مبنايي در جهت تصديق شهودگرايي مور به رسميت شناخت. هم‌چنان كه با كشف مفروضات وجودشناختي از ضميرِ نظريه معنايي مور مي‌توان به ترديدهاي ناظر به عينيت و واقعيت اخلاق پاسخ داد.
چكيده لاتين :
The present article describes the open question argument and while analyzing the semantics of ethics in Ibn Arabi’s view, deals with a critical comparison of these two views. From a point of view, the perception of good depends on the understanding of the truth of existence, and until existence is accepted as absolute good, the interpretation of the instance of good is not possible. However, philosophical ethics theory of Moore does not tend to such an ontological interpretation, and limits the good to the scope of semantic discussions. At first glance, the ontological interpretation of good, as a presupposition, seems to be hidden from Moore's view. But to formulate more comprehensive theory of ethics, it is necessary to moderate both views. With an acceptable interpretation of the theory of unity of existence, the mystical doctrine of good can be recognized as a basis for Moore's intuitionism. Also, by discovering the ontological assumptions from the inside of semantic theory of him, one can answer doubts about the objectivity and reality of ethics
