بازشناسي مؤلفه‌هاي اثرگذار سلامت معنوي بر سلامت انسان

سابقه و هدف: سلامت معنوي شاخه‌اي از سلامت است كه مي‌توان آن را جامع تمام ابعاد سلامت در نظر گرفت؛ به‌طوري كه با رسيدن به كمال سلامت معنوي، ديگر ابعاد سلامت نيز مسير رشد و كمال را طي خواهد كرد. سلامت معنوي حالتي از داشتن و برخوردارشدن از حس پذيرش، اتصال به قدرتي برتر و طي مسير در جهت خواست آن قدرت و يكپارچگي در كل وجود بر مبناي مسير تعيين‌شده از سوي قدرت برتر (خداوند) است. در اين پژوهش به بررسي و بازشناسي مؤلفه‌هاي اثرگذار سلامت معنوي بر سلامت انسان پرداخته شد تا مسير هموارتري فرا روي پژوهش‌هاي بعدي پژوهشگران قرار گيرد. روش كار: روش پژوهش حاضر توصيفيكتابخانه‌اي است. در گردآوري مطالب كليدواژه‌هاي سلامت معنوي، معنويت، سلامت معنويسلامت انسان و معنويتسلامت انسان و معادل انگليسي آنها در بازۀ زماني سال‌هاي 2010 تا 2020 با جست‌وجو در پايگاه‌هاي گوگل اسكولار، نورمگز، اس.آي.دي، اسكپوس، پاب‌مد و مگيران بررسي شد. در اين بازه بيش از 150 مستند بررسي شد و داده‌هاي مرتبط با سؤال‌هاي پژوهشي كه بيشتر در مقالات با موضوع ارتباط‌سنجي و اثربخشي ابعاد مختلف سلامت معنوي در  ارتباط با زندگي انسان بود، بررسي شد. مؤلفان مقاله تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: پس از بررسي اسناد منتخب، يافته‌هاي حاصل از مستندات نشان داده است كه بيشتر تحقيقات در حيطۀ تأثير يا رابطۀ سلامت معنوي با سلامت عمومي، سلامت ‌روان، پيشرفت بيماري، كيفيت زندگي و بهبود عملكرد اجتماعي انجام گرفته بود. نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي پژوهش مي‌توان گفت كه ارتقاي سلامت معنوي در افراد در سلامت عمومي، بهبود روند بيماري‌ها و سلامت روان مي‌تواند مؤثر واقع شود. همچنين لازم است براي سنجش سلامت معنوي ابزار متناسب با فرهنگ و گروه‌هاي مختلف سني ساخته شود و در آيندۀ نزديك به يكي از دامنه‌هاي علمي پركاربرد تبديل گردد.