پيش‌بيني گرايش به روابط فرازناشويي بر اساس طرحواره‌هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي در زنان

مقدمه: روابط فرازناشويي يكي از مهم‌ ترين تهديدها براي ثبات روابط زناشويي و از عمده‌ ترين دلايل طلاق در فرهنگ ‌هاي مختلف است. طرحواره ‌هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي با كيفيت روابط زناشوئي و گرايش به روابط فرازناشويي ارتباط دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسي نقش طرحواره ‌هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي در پيش‌ بيني گرايش به روابط فرازناشويي زوجين مي ‌باشد. روش كار: روش انجام مطالعه توصيفي_تحليلي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر زنان مراجعه‌ كننده به مراكز مشاوره اي منطقه ۶ تهران در نيمه دوم سال 1398 بودند كه نمونه‌ اي 200 نفري به ‌صورت تصادفي چندمرحله‌اي از ميان آنان انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها از پرسشنامه‌ هاي گرايش به روابط فرازناشويي، طرحواره ‌هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي استفاده شد. در اين پژوهش به ‌منظور تحليل داده‌ها از همبستگي و رگرسيون چندگانه استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS24 تحليل شدند. يافته ‌ها: نتايج نشان دادند گرايش به روابط فرازناشويي را مي‌توان با تركيب خطي متغيرهاي پيش‌بين، تبيين كرد. بر اساس نتايج تحليل رگرسيون، 24 درصد از واريانس متغير گرايش به روابط فرازناشويي به كمك متغيرهاي پيش بين (طرحواره ‌هاي ناسازگار اوليه و حمايت اجتماعي) قابل پيش‌ بيني است (P 0.001). نتيجه ‌گيري: با توجه به رابطه بين طرحواره‌ هاي ناساگار اوليه و حمايت اجتماعي با گرايش به روابط فرازناشويي، پيشنهاد مي ‌شود با شناسايي و چالش با طرحواره ‌هاي ناسازگار اوليه و افزايش ميزان حمايت اجتماعي زمينه لازم براي افزايش تفاهم زوجين و كاهش گرايش به روابط فرازناشويي فراهم گردد.