ارائه مدلي براي تبيين عوامل مؤثر در دستيابي به شهر زيست‌پذير (مطالعه موردي: منطقه 10 تهران)

A Model for Explaining Effective Factors in Accessing the Livable City )A Case Study of District 10 of Tehran(

دستيابي به شهر زيست‌پذير به عنوان رويكردي مبتني بر تئوري توسعه پايدار از اهميت بالايي برخوردار است. هدف اين پژوهش شناسايي و ارزيابي شاخص‌ها و متغيرهاي پايدار شهري و ارائه مدلي جامع براي تبيين عوامل مؤثر در دستيابي به شهر قابل سكونت مي‌باشد. در اين پژوهش، جامعه آماري، ساكنان منطقه 10 تهران و روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و پيمايشي است. ابزار اصلي گردآوري اطلاعات پرسشنامه‌اي است كه از روش‌هاي مصاحبه و مشاهده نيز استفاده شده است. نتايج تحليل‌هاي آماري نشان مي‌دهد كه چهار عامل اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و محيطي نقش مهمي در دستيابي به شهر زيست‌پذير ايفا مي‌كنند و عامل اقتصادي در بين ساير عوامل مهم‌ترين عامل است.

Achieving a livable city as an approach resulting from the theory of sustainable development is of great importance. The purpose of this study is to identify and evaluate sustainable urban indicators and variables and provide a comprehensive model to explain the effective factors in achieving a livable city The statistical population of the study included the residents of District 10 of Tehran, and the research method was descriptive-analytical and a survey. The main instruments of data collection in this study were a questionnaire, interview, and observation. The results of statistical analysis showed that four social, economic, physical, and environmental factors play an important role in achieving a livable city, and the economy is the most important factor among the other factors.