شناسايي ابعاد نيازهاي حيات معنوي منابع انساني در صحيفه سجاديه

نيازهاي حيات معنوي ناظر به بعد روحي وجود انسان هستند و تأمين درست اين نيازها مي‎تواند بستر اساسي رشد انسان سالم، توانا و سعادتمند را شكل دهد. در بعد سازماني، وجود منابع انساني شايسته اصلي‌ترين سرمايۀ هر سازمان به‌شمار مي‎رود و ازاين‌رو يكي از مهم‌ترين عوامل ارتقاي بهره‌وري سازمان، توانايي ايجاد انگيزش مؤثر در كاركنان براساس شناخت نيازهاي معنوي و روحي انسان است؛ همچنين تفاوت‌هاي فرهنگي، آسيب‌هاي ناشي از استفاده از مدل‌هاي انگيزشي غربي، ضرورت افزايش بهره‌وري و ضعف ابزارهاي انگيزشي در سازمان‌هاي ايراني ايجاب مي‌كند تا مدل‌هاي بومي براي شناخت نياز و انگيزش انسان و با لحاظ ظرافت‌هاي روحي و معنوي وي بر پايه فرهنگ اسلامي ارائه شود. در راستاي اين هدف، در اين پژوهش از صحيفه سجاديه به‌عنوان منبع داده‌ها به منظور تدوين مدل استفاده شد. در اين تحقيق از روش تحليل مضمون و نرم‌افزار مكس كيودا، براي تحليل داده‌ها استفاده و پس از كنكاش در مجموعۀ داده‌ها، الگويي جديد از نيازها براساس فرهنگ اسلامي با عنوان «نياز به حيات معنوي» عرضه شد كه مضامين سازمان‌دهنده چهارده‎گانۀ‎ آن تعريفي متمايز از نيازهاي منابع انساني ارائه مي‌دهند.