بررسي اصول نورپردازي در عكاسي طبيعت

No title

نورپردازي دنياي پيچيده اي از خلاقيت و تكنيك است. نور اساس و ماهيت عكاسي است. بدون نور عكسي وجود ندارد. شناخت نور و آشنايي با نورپردازي براي عكاسان مهم است. نور ابزار اصلي كار عكاسي است و نورپردازي مهارت عكاس را نشان مي دهد. منابع نور يا طبيعي هستند يا مصنوعي يا تركيبي از اين دو منبع. عكاس با شناخت فرايندها و تاثير نور بر توليد و خلق عكس، اصول زيباشناختي عكس را پيش بيني مي كند. در اين پژوهش هدف آن است كه گفته شود در عكاسي از مناظر طبيعي يا عكاسي طبيعت شناخت اصول نورپردازي اساس كار است. عكاس در عكاسي طبيعت، با منبع نور طبيعي سروكار دارد كه كنترل آن در اختيارش نيست. عكاس بايد شكيبايي، دقت نظر و سرعت عمل داشته باشد تا بتواند نور پر نوسان روز يا خورشيد را در اختيار بگيرد. نور روز در هر لحظه تغيير مي كند لذا، عكاس بايد به موقعيت هاي مكاني و زاويه ي تابش هر نوع نور و موقعيت زماني خورشيد آشنا باشد، حالت هاي خورشيد را در هر موقعيت زماني، محيطي و جوي پيش بيني كند؛ بداند در چه مكاني چه وضعيتي از تابش نور خورشيد در عكس موثر است. نورپردازي از مهارت هاي اساسي عكاسي در بهره گيري از نور است. جهت و زاويه ي تابش خورشيد به عكاس كمك مي كند تا سوژه را در بهترين موقعيت نورپردازي تثبيت كند. در اين پژوهش از روش پيمايشي به كاركرد انواع نور و اصول نورپردازي در طبيعت پرداخته شده است. جامعه ي آماري تحقيق، نمونه عكسهاي گرفته شدهاي است كه در آن اصول نورپردازي در طبيعت مورد استفاده قرار گرفته اند.

No abstract