عنوان مقاله :
بررسي تطبيقي تراژدي ارسطو و آثار نقاشي كاراوادجو بر مبناي نظريۀ كاتارسيس
عنوان به زبان ديگر :
Aristotelian Tragedy and the Art of Caravaggio A Comparative Study Based on the Concept of Catharsis
پديد آورندگان :
سركاراتي، فاطمه دانشگاه آزاداسلامي واحد الكترونيكي - گروه پژوهش هنر، تهران، ايران , علي پور، رضا دانشگاه آزاداسلامي واحدآبادان - گروه هنر، آبادان، ايران
كليدواژه :
نقاشي , كاراوادجو , ارسطو , تراژدي , كاتارسيس
چكيده فارسي :
زمينه تاريك، نورپردازي، پيكره‌هايي با اندازه واقعي و نمايش اوج احساسات در پرتره‌ها و به عبارتي تئاتر كاملاً واقع‌گرايانه در آثار كاراوادجو، ما را بر آن مي‌دارد تصور كنيم در آثار وي در مواجهه با روايت يك تراژدي قرار گرفته‌ايم كه مي‌تواند در مخاطب منجر به كاتارسيس گردد چراكه بايد اذعان داشت روان‌پالايي فقط در نمايشنامه‌نويسي شكل نگرفته است، بلكه اثرات آن را در ديگر هنرها اعم از نقاشي، موسيقي و نيز پيكره‌سازي مي‌توان مشاهده كرد. مسئلة اصلي در مقاله حاضر اين است كه چگونه يك اثر نقاشي مي‌تواند تراژدي را در ذهن مخاطب متبادر سازد و به تبع آن تأثيرات روان‌پالايي يا كاتارسيس داشته باشد؟
هدف پژوهش: اين مقاله در پي آن است تا تطبيقي ميان تراژدي ارسطو و آثار نقاشي كاراوادجو بر اساس نظرية كاتارسيس (روان‌پالايي) انجام دهد.
روش پژوهش: روش تحقيق در اين مقاله توصيفي- تحليلي بوده و جمع‌آوري اطلاعات با استناد به منابع كتابخانه‌اي و بررسي آثار نقاشي در منابع موجود انجام پذيرفته است. براي اين منظور و تطبيق آثار نقاشي كاراواجو، تعداد پنج اثر به صورت تصادفي انتخاب و بر اساس رويكرد پژوهش مورد تجزيه، تحليل و تطبيق قرار گرفته‌اند.
نتيجه‌گيري: نتايج حاصل از اين پژوهش بر اين مقوله تأكيد داشت كه در آثار كاراوادجو با يك تئاتر كاملاً واقع‌گرايانه از تضادها شامل: نور و تاريكي، پيري و جواني، زندگي و مرگ، قدرت و ضعف به صورت همزمان سر و كار داريم، وي صحنه را با نمايشي خارق‌العاده از طريق حضور اين چهره‌ها و شدت احساسات آنها طراحي مي‌كند. لذا با توجه به تعريف ارسطو از تراژدي و تطبيق آن با آثار كاراوادجو، آثار وي داراي فرم تراژيك است و موجب كاتارسيس و روان‌پالايي در مخاطب مي‌شود.
چكيده لاتين :
Problem statement: Hallmarked by dramatic lighting against dark backgrounds, life-size figures, and raw emotions—in other words, a visual style resembling a thoroughly realistic play—Caravaggio’s paintings look like scenes of a tragedy and can therefore inspire catharsis in the viewer. Catharsis is not limited to drama and is found also in other art forms, including painting, music, and sculpture. This study attempts to understand how a painting can evoke tragedy and, in turn, produce catharsis.
Research objective: The study aimed to compare Aristotelian tragedy and the art of Caravaggio from the standpoint of catharsis.
Research methodology: In this descriptive-analytical study, data was collected through a desk research method, and five Caravaggio paintings were selected at random for visual analysis and comparison.
Conclusion: The study found that a Caravaggio painting is a completely realistic “theater of contradictions” in which light and darkness, youth and old age, life and death, and strength and weakness are portrayed simultaneously. The painter arranged his scenes with an extraordinary display of faces expressing raw emotions. Based on a comparison between Aristotle’s definition of tragedy and Caravaggio’s paintings, his art is tragic in form and capable of effecting catharsis in viewers.
