تاملي بر توسعه سازه هاي آبي و استفاده از راه هاي آبي در تمدن هخامنشي

Introduction to the development of water structures and the use of waterways in the Achaemenid civilization

ايرانيان در دوره هخامنشي با تصرف قلمروي امپراتوري بابل و ليدي و دسترسي به يكي از مناطق مهم اقتصادي دنياي قديم يعني بين‌النهرين و كرانه‌هاي شرقي درياي مديترانه و مصر، تجربه هزار ساله دريانوردي اقوام گوناگون در اين نواحي را به ارث برده و در جهت تقويت اين ميراث گران‌بها قدم‌هاي موثري برداشتند؛ عمده اين اقدامات در جهت تسهيل امور بازرگاني دريايي و بهره‌گيري از مسيرهاي دريايي صورت پذيرفت. اعزام يك گروه اكتشاف دريايي به خليج فارس و اقيانوس هند و درياي سرخ، اقدام به حفر كانال سوئز در سال 497ق.م. و اتصال خليج‌فارس به درياي مديترانه از طريق ايجاد يك آبراه بزرگ در مصر و ساخت بنادر و تشكيل ناوگان عظيم از كشتي هاي جنگي و حمايتي بخشي از اقدامات و برنامه گسترده بازرگاني و اقتصادي و نظامي هخامنشيان بويژه داريوش اول محسوب مي‌شود و نشان مي دهد كه هخامنشيان بر اهميت استراتژيك پهنه هاي آبي ونقش آفريني نظامي و اقتصادي در اين پهنه ها واقف بوده اند. بررسي جايگاه اين حوزه ها از ديدگاه نظامي و اقتصادي و اثر آن بر سياست هاي كوتاه مدت و بلندمدت دولت هخامنشي هدف اصلي اين نوشتار بوده است.

Iranians in the Achaemenid period with the conquest of the Babylonian and Lady empires and access to one of the most important economic regions of the ancient world, Mesopotamia and the eastern shores of the Mediterranean and Egypt, inherited a thousand years of maritime experience of different ethnic groups in these areas and to strengthen this heritage. Precious took effective steps; Most of these measures were taken to facilitate maritime trade and the use of sea routes. Sending a naval exploration team to the Persian Gulf, the Indian Ocean, and the Red Sea, began digging the Suez Canal in 497 BC. The connection of the Persian Gulf to the Mediterranean Sea through the construction of a large waterway in Egypt and the construction of ports and the formation of a large fleet of warships and support ships is part of the extensive commercial, economic and military actions and program of the Achaemenids, especially Darius I and shows that the Achaemenids They are aware of the strategic importance of water areas and their military and economic role in these areas. The main purpose of this article is to examine the position of these areas from a military and economic perspective and its effect on the short-term and long-term policies of the Achaemenid government.