تكنيك رديابي فرآيند و مطالعات هويت ملي در جامعه ايران: مرور نظام مند مقالات علمي-پژوهشي كيفي(1373-1398)

Process Tracing Technique and the Studies on National Identity in Iran: A Systematic Review of Qualitative Research Papers

تحقيق حاضر در تلاش است بر مبناي اصول كلي تكنيك رديابي­ فرآيند، با استفاده از روش مرور نظام مند به واكاوي ويژگي­ هاي كلي و ارزيابي انتقادي مقالات علمي-پژوهشي مبتني بر روش كيفي با موضوع هويت­ ملي در جامعه ايران بعد از انقلاب 57 در بازه زماني 1373 تا 1398 اقدام نمايد. نتايج تحقيق نشان مي دهد كه آشنايي اندك محققان و پژوهشگران ايراني با تكنيك رديابي­ فرآيند و سازوكارها و الزامات روش شناختي آن جهت شناسايي و تحليل ويژگي­ ها، شاخص ­ها، علل و عوامل موثر بر چالش­ ها و مشكلات هويت­ ملي در جامعه ايران بعد از انقلاب 57 موجب شده است تا مقالات انتخاب شده علي رغم نتايج و دستاوردهاي قابل ملاحظه و قابل كاربرد با خلاء­ها و كاستي­ هاي عديده ­اي در حوزه روش ­شناختي چون تصويرسازي تقليل­ گرايانه، دشواري مقايسه ­پذيري، و غفلت از روش­ها و تكنيك­ هاي نوين و در حوزه تحليلي چون تصويرسازي غيرفرآيندي و ساكن، تاكيد مفرط بر عوامل سياسي و فرهنگي، و غيبت مكانيسم ­هاي علي پيوند­دهنده مواجه باشند.

Using the process tracing technique, this paper attempted to examine the characteristics of qualitative research papers about national identity in Iran after the Islamic Revolution. The findings revealed that Iranian researchers were not fully cognizant of the process tracing technique in order to recognize the characteristics, causes, and influential factors of national identity in post-Revolution Iran. The findings also demonstrated that although the selected papers had considerable and practicable results, they had some methodological problems including reducational image, the difficulty of comparability negligence of new techniques, emphasis on political and cultural factors, and the absence of casual linking mechanisms.