اثربخشي درمان خاطره‌پردازي انسجامي بر فرانگراني و عدم تحمل بلاتكليفي رزمندگان جنگ تحميلي

پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان خاطره‌پردازي انسجامي بر فرانگراني و عدم‌تحمل بلاتكليفي رزمندگان با حداقل 30 ماه سابقه جبهه در استان مازندران انجام شده است. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون همراه با گروه كنترل مي‌باشد. جامعه آماري در اين پژوهش كليه رزمندگان استان مازندران با حداقل 30 ماه سابقه‌ي حضور در 8 سال دفاع مقدس هستند. انتخاب نمونه‌ها ابتدا از طريق روش نمونه‌گيري از نوع غيرتصادفي در دسترس انجام شده است. سپس در ادامه‌ي كار براي تقسيم نمونه‌ها در گروه‌هاي مختلف از نمونه‌گيري تصادفي ساده استفاده كرديم. بدين‌صورت كه ابتدا 24 رزمنده به‌صورت غيرتصادفي در دسترس انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي ساده در دو گروه 12 نفري آزمايش و كنترل قرار گرفتند. مداخله به‌صورت هفتگي در 9 جلسه‌ي 90 دقيقه اي با موضوعات خاص هر جلسه برگزار شد. براي تجزيه و تحليل نتايج از روش آمار توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و آمار استنباطي (كوواريانس و آزمون تي با نمونه‌هاي مستقل) استفاده شده است. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه در هر دو متغير، تفاوت بين دو گروه معنادار بوده و درمان خاطره‌پردازي انسجامي به‌طور معناداري منجر به كاهش فرانگراني و عدم‌تحمل بلاتكليفي رزمندگان مورد نظر شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد مداخله‌هاي خاص خاطره‌پردازي مي‌تواند مؤثر باشد و به‌عنوان درمان كمكي در كنار درمان‌هاي ديگر استفاده شود.