اثر رژيم هاي مختلف پروتئين جيره بر عملكرد، خصوصيات لاشه و صفات اقتصادي بلدرچين‌هاي ژاپني درحال رشد

مقدمه و هدف: براساس توصيه برخي مراجع تغذيه طيور همچون انجمن ملي تحقيقات (1994NRC)، دوره پرورش بلدرچين ژاپني در حال رشد شش هفته در نظر گرفته شده و تنها يك تراكم پروتئيني در كل دوره پرورش توصيه شده است. اين در حالي است كه احتياجات اسيد آمينه اي بلدرچين هاي درحال رشد مشابه آنچه كه در مورد جوجه هاي گوشتي وجود دارد با افزايش سن به صورت درصد جيره كاهش مي يابد و اعمال يك سطح پروتئين در كل دوره پرورش باعث كمبود يا زياد بود سطح اسيد هاي آمينه نسبت به احتياجات روزانه مي گردد. با توجه به هزينه بالاي پروتئين در جيره غدايي بلدرچين و با در نظر گرفتن اين نكته كه در حال حاضر تحقيقات اندكي در زمينه تاثير سطوح پروتئين خوراك در فاز هاي مختلف رشد بر عملكرد بلدرچين صورت گرفته است، اين تحقيق با هدف بررسي اثر رژيم هاي مختلف پروتئيني بر عملكرد هاي توليدي و اقتصادي و همچنين خصوصيات لاشه بلدرچين هاي ژاپني انجام شد.مواد و روش‌ها: آزمايش با تعداد 360 قطعه بلدرچين ژاپني در قالب طرح كاملاً تصادفي با آرايش فاكتوريل 3 ×3 (3 سطح پروتئين: پايين L))=20، متوسط M))=22 و بالا (H)=24 درصد در دوره مياني (8 21 روزگي) × همين سطوح پروتئين جيره در دوره پاياني (2242 روزگي)) با 9 تيمار، 5 تكرار و 8 قطعه بلدرچين در هر تكرار انجام شد. همه جوجه ها از زمان تفريخ تا سن 7 روزگي، از جيره دوره آغازين داراي 24 درصد پروتئين و 2900 كيلوكالري در كيلو گرم انرژي قابل متابوليسم مصرف نمودند و بعد از آن برنامه هاي پروتئيني L ×L، M ×L، H ×L، ، L ×M، M ×M ، H ×M، L ×H، M ×H و H ×H را دريافت نمودند. صفات توليدي مثل مصرف خوراك، افزايش وزن بدن، ضريب تبديل خوراك و شاخص توليد و همچنين برخي صفات اقتصادي مثل هزينه خوراك به اضافه وزن و بازده ناخالص اقتصادي به ازاي هر بلدرچين و برخي صفات مربوط به خصوصيات لاشه و كيفيت گوشت مثل درصد لاشه قابل مصرف، ظرفيت نگهداري آب گوشت و شاخص فساد اكسيداتيو گوشت اندازه گيري و يا محاسبه شدند. يافته‌ها: در 8 تا 42 روزگي سطوح مختلف پروتئيني در دوره مياني تاثير معني داري بر مصرف خوراك، افزايش وزن و ضريب تبديل غذايي نداشت. درحاليكه سطوح بالاتر پروتئين (22 و 24 درصد) دوره پاياني به طور معني دار باعث بهبود افزايش وزن، ضريب تبديل غذايي و شاخص توليد شد (0/05 p). سطوح پروتئين در دوره مياني و دوره پاياني اثر معني دار بر بازده ناخالص اقتصادي نداشت اما افزايش سطح پروتئين در دوره پاياني باعث افزايش معني دار (0/05 p) هزينه خوراك به افزايش وزن در 842 روزگي شد. سطوح مختلف پروتئين تاثير معني داري بر راندمان لاشه، ظرفيت نگهداري آب گوشت و شاخص فساد اكسيداتيو گوشت نداشتند. نتيجه‌گيري: براي عملكرد مطلوب و اقتصادي بلدرچين، مي توان رژيم پروتئيني با حداقل 20 درصد در دوره مياني و 22 درصد پروتئين در دوره پاياني راتوصيه نمود.