مقايسه اثربخشي محلول‌هاي موضعي والپروئيك اسيد 8/3% و ماينوكسيديل 5% در درمان ريزش موي آندروژنتيك

زمينه و هدف: ريزش مو يكي از درگيري‌ها و مشكلات رايج بين بيماري‌هاي مرتبط با پوست و مو است. ريزش مو ممكن است منجربه اضطراب، افسردگي، كاهش عزت‌نفس و نارضايتي از ظاهر گردد. روش اجرا: بيماران با ريزش موي آندروژنتيك، درصورت داشتن شرايط، وارد مطالعه شدند. سپس اين افراد به‌صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند. از شركت‌كنندگان در تحقيق خواسته شد طبق پروتكل درماني (روزي دو بار) به‌طور تصادفي محلول والپروئيك اسيد 3/8% يا محلول ماينوكسيديل 5% را روي موضع دچار ريزش استعمال نمايند. بررسي موها در شروع مطالعه و ‌2 ماه بعد از درمان با استفاده از دستگاه FotoFinder_trichoscale صورت گرفت. يافته‌ها: 2 ماه بعد از درمان در گروه والپروئيك اسيد در مقايسه با قبل از درمان، شاخص anagen hair count (P=0/02)، شاخص general hair count (P=0/03) و شاخص terminal hair count (P=0/012) تغيير معني‌دار نشان دادند، درحالي كه شاخص telogen hair count (P=0/059) و vellus hair count (P=0/097) تغيير معني‌داري نشان نداد. اين تغييرات در گروه مانوكسيديل بيشتر بود. نتيجه‌گيري: محلول والپروئيك اسيد 8/3 درصد مي‌تواند در افزايش تعداد مو و كاهش درصد موهاي تلوژن اثرات مثبتي نشان دهد. به‌علت مكانيسم تأخيري والپروئيك اسيد، طول مدت درمان با اين تركيب مي‌بايست بيشتر از ماينوكسيديل به‌عنوان كنترل مثبت درنظر گرفته شود.