تاثير هشت هفته تمرين هوازي همراه با مكمل ياري عصاره دانه انگور بر بيان VEGF و VEGFR2 در بافت قلب رت هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير هشت هفته تمرين هوازي به تنهايي يا همراه با مكمل ياري عصاره دانه انگور بر بيان VEGF و VEGFR2 در بافت قلب رت هاي ديابتي شده با استرپتوزوسين (STZ) اجرا شده است. پژوهش حاضر از نوع بنيادي و تجربي مي باشد. تعداد 32 سر رت ويستار نرديابتي به صورت تصادفي در چهار گروه هشت تايي شامل گروه هاي كنترل، مكمل، تمرين و تمرين+ مكمل تقسيم شدند.ديابت نوع1 با تزريق STZ به ميزان  55 ميلي گرم بر كيلوگرم وزن بدن القا شد. برنامه تمرين هوازي به مدت هشت هفته و پنج جلسه در هفته با شدت هفتاد درصد اجرا شد. مصرف عصاره هسته انگور نيز به صورت روزانه بود. بعد از دوره تمريني موش ها كشته شده و بافت قلب جدا شد. بيان ژن هاي VEGF و VEGFR2 در بافت قلب اندازه گيري شد. يافته هاي حاضر نشان داد كه بيان VEGF بافت قلب در گروه هاي تمرين، مكمل و تمرين+مكمل در مقايسه با گروه كنترل به صورت معناداري بيشتر است (0.05 p). علاوه بر اين، بيان VEGFR2 در گروه هاي تمرين و تمرين+مكمل در مقايسه با گروه كنترل و مكمل افزايش معناداري را نشان داد (0.05 p ). نتايج حاضر نشان داد كه تمرين هوازي به تنهايي و همراه با مكمل ياري عصاره هسته انگور نقش مهمي در افزايش بيان عوامل آنژيوژنيك در بافت قلب رت هاي ديابتي نوع1 دارد. باوجود اين، مصرف عصاره هسته انگور به همراه تمرين هوازي نمي تواند تاثير سينرژيك بر بيان VEGF و VEGFR2 داشته باشد.