تأثير به‌كارگيري مدل اس بار در تحويل شيفت بر رضايتمندي بيمار و پرستار در بخش اورژانس

مقدمه: يكي از مدل‌هاي ارتباطي جهت بهبود ارتباط ميان تيم مراقبتي، كاهش خطا و افزايش كيفيت مراقبت استفاده از روش SBAR (وضعيت، تاريخچه، ارزيابي و توصيه) است. اين مطالعه با هدف تعيين تأثير استفاده از مدل SBAR در تحويل شيفت، در بخش اورژانس بر رضايت‌مندي بيمار و پرستار انجام شد. روش ها: : مطالعه حاضر از نوع كاربردي به روش نيمه تجربي بود كه در بخش اورژانس بيمارستان گلستان اهواز در سال 1399 انجام شد. طبق فرمول آماري،70 موقعيت تحويل شيفت (در دو گروه شاهد و آزمون) بر اساس معيارهاي ورود انتخاب شد. ابتدا نمونه‌گيري گروه شاهد به روش تصادفي صورت گرفت و پس از آموزش مدل SBAR، نمونه‌گيري گروه آزمون نيز انجام شد. تحويل شيفت در گروه شاهد به‌صورت معمول و در گروه آزمون بر اساس SBAR اجرا گرديد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه‌هاي جمعيت شناختي، رضايتمندي پرستاران و چك‌ليست محقق ساخته ارزيابي تحويل شيفت، جمع‌آوري و با استفاده از آزمون‌هاي T مستقل، T زوجي و كاي دو تحليل شد. يافته ها: نتايج نشان داد تفاوت آماري معني‌داري بين دو گروه بيماران از نظر متغيرهاي سن، مدت بستري در بخش، جنسيت، تأهل، اشتغال، تحصيلات و نوع بيماري وجود نداشت (0.05 P). نتيجه آزمون T زوجي نشان داد رضايت پرستاران بعد از مداخله به‌طور معني‌داري افزايش ‌يافته است(0.002=P). همچنين، رضايت بيماران گروه آزمون به‌طور معني‌داري بيشتر از گروه شاهد بود(0.0001 P). نتيجه‌گيري: مطالعه حاضر اهميت استاندارد شدن فرآيند تحويل شيفت را نشان داد. مي‌توان با آموزش و استفاده از روش SBAR در تحويل شيفت، به افزايش رضايتمندي پرستاران و بيماران دست‌ يافت.