نقش آگاهي‌بخشي پليس ازطريق رسانه‌هاي نوين در جلب مشاركت اجتماعي و تأمين امنيت شهروندان: مطالعۀ موردي شهر تبريز

هدف پژوهش حاضر، بررسي نقش آگاهي ‌بخشي پليس ازطريق رسانه‌ هاي نوين و جلب مشاركت اجتماعي در تأمين امنيت شهروندان تبريز است. پژوهش حاضر،  ازلحاظ هدف، كاربردي و ازنظر گردآوري داده‌ها پيمايشي-ميداني به حساب مي‌ آيد. جامعۀ آماري پژوهش شامل شهروندان بالاي 15 سال تبريز مي‌ شود كه جمعا ۱٬۵۹۳٬۳۷۳ نفر هستند. حجم نمونه، براساس فرمول كوكران، 720 نفر به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي تعيين شد. از الگو‌سازي معادلات ساختاري و آزمون‌هاي آزمون معناداري ضريب مسير، آزمون ضريب تعيين، آزمون اندازۀ اثر، آزمون كيفيت الگو و آزمون سوبل جهت بررسي معناداري اثر متغيرهاي ميانجي با استفاده از نرم‌افزار آموس براي تحليل داده‌ ها بهره برده شد. نتايج نشان مي‌دهد كه اثر مستقيم متغير آگاهي‌ بخشي شبكه ‌هاي اجتماعي بر ارتقاي سطح مشاركت مردمي (P 0.05, Z = 6.878, β = 0.42) و بهبود عملكرد پليس در تأمين امنيت اجتماعي (P 0.05, Z = 4.913, β = 0.25 )مثبت و معنادار است. در همين راستا، اثر مستقيم متغير ارتقاي سطح مشاركت مردمي بر بهبود عملكرد پليس در تأمين امنيت اجتماعي (P 0.05, Z = 10.842, β = 0.74) مثبت و معنادار است.