بررسي كارايي قارچ كش هاي مختلف و تعيين بهترين زمان هاي سمپاشي در كنترل بيماري لكه طاووسي زيتون در منطقه طارم استان زنجان

بيماري لكه طاووسي زيتون ناشي از قارچ Venturia oleaginea  مهمترين بيماري قارچي درختان زيتون در جهان است كه در مناطق با شدت بالاي آلودگي، استفاده از قارچ كش ها براي كنترل خسارت آن اجتناب ناپذير است. اين تحقيق به منظور ارزيابي كارايي چند قارچ كش مختلف و تعيين بهترين زمان هاي سمپاشي براي كنترل شيميايي اين بيماري در منطقه طارم استان زنجان در طي دو سال انجام شد. در سال اول كارائي سه قارچ كش شناخته شده گروه استروبيلورين (استروبي، فلينت و ناتيوو) در مقايسه با سه قارچ كش­ مسي (بردوفيكس، اكسي كلرور مس و نوردوكس) در سه تيمار زماني 15 آبان ، 15 اسفند و 15 فروردين در قالب آزمايش فاكتوريل مورد بررسي قرار گرفت. در سال دوم كارائي چهار قارچ كش ناتيوو، تيوفانات متيل، مانكوزب و نوردوكس با چهار مرتبه سمپاشي در تاريخ هاي 15 آبان، 15 آذر، 15 اسفند و 15 فروردين، در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي بررسي شد. نتايج اين تحقيق نشان داد كه قارچ كش هاي استروبيلوريني مورد بررسي از كارائي لازم براي كنترل خسارت بيماري لكه طاووسي در شرايط آلودگي شديد (بالاي 70%) برخوردار هستند. در مقابل قارچ كش هاي مسي نتايج اميد بخشي نداشتند. قارچ كش ناتيوو در سال اول با 61 درصد و در سال دوم با 63 درصد كاهش وقوع بيماري نسبت به شاهد در كنترل بيماري بهترين عملكرد را داشت. سمپاشي آبان ماه بيشترين تاثير و سمپاشي فروردين ماه كمترين تاثير را در كاهش خسارت اين بيماري داشت. با اين وجود، حداقل سه مرتبه سمپاشي براي كنترل قابل قبول خسارت اين بيماري لازم است.