نگاشت عناصر سازه‌اي حوزه تجربي «سفر» بر عناصر سازه‌اي حوزه فرامادي «آخرت» در الگوي استعاري «آخرت سفر است» در قرآن كريم

استعاره مفهومي در رويكرى معناشناسي شناختي در پي آن است تا مفاهيم انتزاعي را در قالب مفاهيمي ملموس بيان كند. قرآن كريم با سرشت استعاري خود با ابزار استعاره مفهومي مفاهيم بسيار پيچيده از امور غيبي مانند مفهوم انتزاعي حيات آخرت را با زباني ساده و قابل شناخت به بشريت عرضه كرده‌است. پژوهش حاضر با رويكرد توصيفي تحليلي‌ با مفهوم‌سازي نام‌نگاشت «آخرت سفر است» در قرآن كريم براساس نظريه استعاره مفهومي ليكاف و جانسن به تبيين نگاشت تناظرهاي نظام‌مند حوزه مبدأ بر حوزه مقصد در اين استعاره مفهومي مي پردازد. اين نام‌نگاشت از الگوهاي استعاري بسيار مناسب براي به تصوير كشيدن «آخرت» به‌عنوان حوزه انتزاعي مقصد در ساختار ملموس «سفر» به‌عنوان حوزه مبدأ مي‌باشد. نگاشت حوزه مبدأ بر حوزه مقصد چارچوب اصلي پژوهش حاضر را تشكيل مي‌دهد. نام‌نگاشت «آخرت سفر است» با نگاهي نظام‌مند و الگوبرداري‌هاي خلاقانه مفهوم پيچيده و انتزاعي سراي وسيع و ناشناخته حيات اخروي را در ساختار مفهوم عيني و شناخته شده سفر قابل فهم و ملموس مي‌نمايد. مؤلفه‌هاي متناظر با اركان سفر آخرت به چهار بخش تقسيم مي‌شود. نگارندگان در اين مقاله به شناسايي اين تناظر‌هاي مفهومي از حوزه مبدأ به مقصد و ترسيم نمودار نگاشت احكام قلمروي مبدأ بر مقصد مي‌پردازند. وجود تناظرهاي نظام‌مند ميان دو حوزه «آخرت» و حوزه «سفر» علاوه براينكه تأييدي ديگر بر اعجاز قرآن كريم در بهره‌مندي از نظام مفهومي كاملاً ساختارمند و منسجم است؛ باعث درك بهتر مفهوم ماورائي آخرت در تصوير مفاهيم آشنا و تجربي در مخاطبان قرآني براي تلاش در جهت تهذيب نفوس و اصلاح امورشان در دنيا مي‌باشد.