روابط معنا-نماد و الهيات مجازات: پديداري آيين تعذيب

مطالعات فنّي حقوق كيفري كمتر به بحث در خصوص جلوه‌‌هاي اجتماعي پديدار مجازات مي‌‌پردازند. مقصود از اين جلوه‌‌ها پيوندهاي ناگسستني و اغلب پنهاني است كه مجازات با ساير پديدارهاي اجتماعي برقرار مي‌‌كند. مجازات بخشي از ساختار نظام اجتماعي است و به همين ‌‌واسطه، تولّد و دگرگوني پديدار كيفر ارتباطي ناگسستني با ساير بخش‌هاي اين ساختار دارد. تعذيب نيز از اين قاعدة فراگير مستثني نيست. تولّد و تداوم حيات اين «كيفرهاي مناسك‌‌گونه» ارتباطي پيچيده با ساير پديدارهاي اجتماعي دارد. با وجود اين، مطالعات مرسوم و فنّي حقوق كيفري تمايلي بسيار اندك براي پرداختن به پيوندهاي پنهان مناسك تعذيب با پديدارهاي اجتماعي دارند. در اين قبيل مطالعات، اغلب، تعذيب به مثابة جلوه‌‌اي آشكار از بربريّت كيفري پنداشته مي‌‌شود. در تقابل با تصويري كه مطالعات فنّي از تعذيب ارائه مي‌‌دهند، جامعه‌‌شناسي كيفر نشان مي‌‌دهد كه اين مناسك رنج‌‌بنياد چيزي فراتر از نمايش‌‌هايي ساده براي تحميل رنج بدون مرز و چيزي فراتر از يك بربريّت كيفري هستند. ملاحظات جامعه‌‌شناختي به اثبات مي‌‌رسانند كه آيين‌‌هاي پر رمز و راز تعذيب پيوندهايي پنهان با نظام معاني، حسّاسيّت‌‌ها و نيز هويّت وجدان جمعي برقرار مي‌‌كنند.